mutlu olunca şiir yazamıyor insan...
o an yazmaktansa yaşamayı seçiyor
kahkaları mısralarda yaşatmak zor
satırlarda gözyaşıdır aslolan
damla damla düşecek kağıtlara
sevgilinin yüzü beyaz bir kağıtsa
yüreği şu defter gibi avuçlarındaysa
işte o zaman nefreti yüzüne vurabiliyor insan
suyu çekilmiş bir nehir gibiyim
hüzünlerimi geri verin
aynada gülen yüzün sahibi ben değilim
acıları örtün üstüme gece gibi serin
kırgın tebessümlerimi geri isterim
bu umarsız yükselen kahkahalar kefenim...
........................
mutluyum şiir yazamıyorum.ama çok uzun sürmez bunu da biliyorum....