Attığın her çığlık
Bir şizofrenin
Günlüğüne not oluyordu
Aleyhine delil malzeme
Sağır ve dilsizdik o günlerde
Senaryolu kabus filmler
Uyanıyordu geceler boyu
Ve bir pazılın son karesinde
Bir dostu
Bir kardeşi
Bir sevgiliyi
Bir yoldaşı kaybettiğimizin
İşbirlikçisi olduğumuzu anlıyorduk
Her sessizliğimizde
‘’Nerdesin’’ diye bağırırken
Çok geçti

Ne kadar kolaymış
Anlamamak
Anlamaksa
Geç kalınmış zamanlarda
Ne kadar anlamsız
Yazmak vicdan işimi
Kırılası kalem
Sızlayan burnumun direği
Sayamadığım damlalar
Vicdan mı şimdi
Dağları aşan sel gibi
Yanaklarımı yıkayan
Belki arkandan sürüklenişim
Böyle her güne
Fırtınalı sabahlar gibi
Kendimi kandırmak
Bir kabustan uyanmak
Ellerine bir kap su dökebilmek
Yıkamak için
Beynine sıçrayan kan pıhtılarını

Ayaklarının ucunda sessizce
Terk ettin
En güzel savunmasıydı
Susma hakkı
Sonsuza dek sustun tüm sorulara
Şimdi çocuklarını büyütüyor
Babasız büyüdüğün
Cevapsız sorularla dolu
Uğruna ölünesi sokaklar
Ve senin türkünü söylüyor
Milyonlar