Diğer bütün mesleklerde dayanışma varken ben avukatlıkta olduğu kadar hakkını aramayan meslek grubu görmedim. Hep bireysel düşünüyoruz. Bütün gün işçi ve işveren hakları hakkında yazıp çiziyor fakat kendi haklarımızı talep etmekten dahi korkuyoruz. Bu o dereceye vardı ki kendi çalıştığım bürodan bahsederken öğle yemeği aramın ile olmadığını anlattığım benden deneyimli bağlı çalışan avukat arkadaşlar, kendilerinin de böyle olduğunu buna katlanmam gerektiğini söylüyor. Ben bir işçi çocuğuyum. Babam tek maaşla 3 çocuk okuttu. Çok küçük yaşlarımdan itibaren babamın kafası tamamen traşlanmış ya da çok aşırı sakal bırakmış zamanları olurdu dönem dönem. Grev yaparlardı. Bakması gereken 3 çocuk bir kadın ve elindeki tek meslek işçiliği, emeği idi. Bizlerse hukukun 3 sacayağından biriyiz. Biz olmadan hukuk da adalet de olmaz. Hakkını bilmeyen insan onu nasıl arayacağını nasıl bilebilir ki? TBB ' nin artık elini taşın altına sokması gerek bence. Bizlerin de daha cesur olması gerek.