Alıntı: Yazan AV.ERKUT Sayın özfn-34, bence burada müvekkilin suçlu olup olmadığı değil de mahkeme önündeki ikrar konusu önemli.Müvekkilin eski eşi, sadece şikayetçi değilim diyebilirdi.Ama, beyanını genişleterek ben yaptım demiş. Kızları da tanık olarak dinlenmiş. Tamam, müvekkil yapmış olsa bile, ki ceza almıştır, burada tartışılması gereken bence eski eşin ikrarının hukuk mahkemesinde bağlayıcılığıdır. Bir ön bilgi olarak, müvekkil eski eşinin onu aldattığını, otel kayıtlarında sevgilisi ile aynı odada kalmasına ilişkin somut kanıtlarla ispatlayarak boşanmıştır.Ki müvekkil, buna rağmen eski eşini bu olay nedeniyle affetmiştir. Eski eş, 6 ay dava açmamıştır, sadece affa girsin diye. Sonra eski eş, kendisi boşanma davası açmıştır, ki sevgilisi ile evlenebilmek için. Şimdi soruyorum size, aldatılmasına rağmen, eski eşini affederek bunu kaldırabilen erkek müvekkilim, eski eşini neden yaralasın, ki olay kızlarının gözü önünde gerçekleşmiş. Üstelik, eski eşin beyanı ve raporundan başka kanıt yok. Buna rağmen, müvekkil ceza almıştır. Bu ön bilgiden sonra, sorumu yineliyorum. Ceza mahkemesi önündeki ikrar, hukuk mahkemesinde ne ölçüde bağlayıcı olur? (Müvekkilin sulu olup olmadığı tartışılmaksızın)

Siz her ne kadar müvekkilinizin suçlu olup olmadığını tartışmadan eski eşin ikrarının bağlayıcı olup olmadığını sormuş olsanız da bence bu ikisi birbiriyle çok ilişkili. Davacı eski eşin, boğuşma sırasında yaralanmanın meydana geldiğini söylemiş olmasının "ikrar" olarak değerlendirilmemesi gerekir diye düşünüyorum.
Bu beyan bence samimi değildir ve ikrar niteliğinde de değildir. Açıkçası Hukuk Mahkemesi'nde bu beyana dayanılarak davanın reddine karar verileceğini düşünmüyorum. Yalnız zamanaşımından reddolunabilir.
Önce;

Alıntı: Bir ön bilgi olarak, müvekkil eski eşinin onu aldattığını, otel kayıtlarında sevgilisi ile aynı odada kalmasına ilişkin somut kanıtlarla ispatlayarak boşanmıştır.

Sonra;

Alıntı: eski eş, kendisi boşanma davası açmıştır

demişsiniz.
Yani boşanma davasını açan eski eş değil mi?