karanlık kaynıyor
kabarıyor
pencereden içeri taşıyor

içimden hüseyinler geçiyor
toprak diye bir yer varmış
giden gelmezmiş
oraya
etrafa gülüşlerini saça saça geçip gidiyorlar
öyle hızlı
el sallayamadan

yüzleri kalıyor gözlerimde
sesleri kalıyor kulağımda
yüreğimde acıları
iz iz

ağlayan ben miyim
şu çalan keman mı
yağmurda ıslanan karanlık mı
hiçbirşey bilmiyorum

bilmek için çok küçüğüm
evrende bir noktanın
içinde bir nokta

(20.05.2012)