Siz bilmezsiniz beni. Ayrık otu gibiyim, kazındıkça köküm, yeniden ve daha gür filizlenirim. Yemyeşil, canlı ve parlak.

Oyun hamuru gibi hayat, ez, büz, yeniden yap, şekillendir.

Yap-boz gibi hayat, parça kaybetme yeter.

Önemsenen önemsiz şeyleri önemsemem.

Değerlilerim vardır da kimseler bilmez.

Kötü mü bilirsiniz beni, umrumda değil, demek ki haketmişsiniz o yüzümü.

Bir türlü öğrenemedim;

-Arkadaş satmayı

-Yalan söylemeyi

-Yalakalık yapmayı...

Cahilliğime verin.

E ben biliyorum kendimi, iflah olmam ben.