Sayın Aladağ ve sayın Balku; ilk olarak sorumda şu hususu atlamışım kusura bakmayın. Davalı kadının, eve dön ihtarını tebliğ almasından hemen 4 gün sonra müvekkil aleyhine (en az 5 ay önce iddia edilen vakıalara dayanarak) tedbir nafakası açması üzerine biz de yasal süre dolduktan sonra davalı aleyhine terke dayalı boşanma davası açmıştık. Her iki dava birleşti. Benim anlatmaya çalıştığım husus; kadın iddialarını ispatlasa bile , terkte haklı sayılsa bile bu durum kadının ömür boyu müşterek haneden ayrı yaşamasına hak veren bir durum mudur? Müvekkilin samimi bir şekilde ihtardan önce bizzat ya da aracılar vasıtası ile davalı ile barışma iradesini ortaya koymasının, akabinde davalıya eve dön ihtarı göndermesinin bir önemi yok mudur.
Yaşanan ya da yaşandığı iddia edilen olayları bir kenara bırakarak yeni ve temiz bir sayfa açmayı istemek, affetmek, hoş görmek ya da affedilerek hoş görülmeyi istemek anlamına gelen eve dön ihtarını eşine gönderdikten sonra artık davalının halen müşterek haneden ayrı yaşamakta haklı olduğunun kabulü, nafaka kurumunun kötüye kullanılmasına yol açtığı gibi evlilik birliğinin yeniden tesisini taraflardan birinin keyfine bırakmak demek olur ki bu durum yasanın ruhuna, nafaka kurumunun ve eve dön ihtarının amacına aykırı bir yorum olur kanaatindeyim. Bildiğim kadarı ile kadın terke dayalı boşanma davasında evi terketmekte değil, eve dönmemekteki haklılığını , eve döndüğü zaman benzer olayların yine tekrarlanacağını ispatlamak durumundadır. Aşağıdaki kararlar olayımıza benzer mahiyette;




T.C.

YARGITAY

2. HUKUK DAİRESİ

E. 2002/5322

K. 2002/6308

T. 10.5.2002

• TERK NEDENİYLE BOŞANMA DAVASINDA İHTAR ( İhtar İle Birlikte Gönderilecek Yol Masrafının Miktarı - Haklı Nedenle Terk Eden Eşin Makul Süreden Sonra Eve Dönmemesi )

• İHTAR İLE BİRLİKTE GÖNDERİLECEK YOL MASRAFININ MİKTARI ( Terk Nedeniyle Boşanma Davasında İhtar - Haklı Nedenle Terk Eden Eşin Makul Süreden Sonra Eve Dönmemesi ) )

• HAKLI NEDENLE TERK EDEN EŞİN MAKUL SÜREDEN SONRA EVE DÖNMEMESİ ( İhtar İle Birlikte Gönderilecek Yol Masrafının Miktarı - Terk Nedeniyle Boşanma Davasında İhtar )

4721/m.164

ÖZET : Terkte haklı olan eş makul bir süreden sonra eve dönmelidir. İhtardan sonraki 1 aylık süre içerisinde eve dönmeyen eşin dönmemede haklı nedeninin olup olmadığı incelenmelidir.
İhtar için gönderilen paranın davet edilen eşin geliş gidiş masraflarını karşılaması gerekir. Süre bu paranın alınması tarihinden itibaren başlar.
DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Terkte haklılık sonsuza kadar evlilik birliği dışında kalmayı gerektirmez. Makul süre geçtikten sonra ihtar istenip davalının eve davet edildiği anlaşılmaktadır. Olayda önemli olan eve davet edilen davalının 1 aylık sürede eve dönmemekte haklı olup olmadığının değerlendirilmesidir. Davalı Tarım İşletmesi Lojmanına davet edildiğine göre kolaylıkla davacının oturduğu lojmanın belirlenmesi mümkün olup lojman numarasının yazılmamasının sonuca etkisi yoktur ve bu olgu davalının dönmemesi için haklı neden yapılamaz. Ancak davacı ihtar isteyen davalıya 28 milyon lira göndermiş bunu banka havalesi ile gönderdiği gibi davalı tarafından alınıp alınmadığı da belirlenmemiştir. Konutta ödemeli olarak gönderilmeyen para alınmadığı taktirde ihtar sonuç doğurmayacağı, alındığı taktirde ise bir aylık süre paranın alındığı tarihten başlar.
Öte yanda gönderilen para miktarının davet edilen kadının gidiş geliş masrafı ile iaşe masrafı ve eve alınmadığı takdirde konaklama masrafına yeterli olması gerekir. Mahkemece bu yönler araştırılmadan eksik tahkikatla hüküm kurulması doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 10.5.2002


T.C.

YARGITAY

2. HUKUK DAİRESİ

E. 1998/10185

K. 1998/11807

T. 4.11.1998

• TERK NEDENİYLE BOŞANMA DAVASI ( Evi Terkeden İhtara Rağmen Eve Dönmeyen Eşin Tedbir Nafakası Alıyor Olması )

• TEDBİR NAFAKASI ALAN EŞ ( İhtara Rağmen Eve Dönmemesi Halinde Terk Nedeniyle Boşanma Davası )

• BOŞANMA DAVASI ( Tedbir Nafakası Alan Evi Terketmiş Eşin İhtara Rağmen Eve Dönmemesi )

743/m.132,152,162

ÖZET : Terk nedenine dayalı boşanma davasında, davacı eşinden uzun süre ayrı kalmış, gönderdiği ihtarla onu hazırladığı eve davet etmiştir. Gerekli yol giderlerini de konutta ödemeli olarak göndermiştir. Kadının daha önce mahkemeye müracaatla tedbir nafakası alması ona ayrı yaşama hakkı vermez. Aksi düşünce evlilik kurumu ile bağdaşmaz. Davalı haklı neden olmaksızın eve gelmemiştir. Koşulları oluşan davanın kabulü gerekirken, aksi yönde karar verilmesi bozmayı gerektirir.
DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, terk hukuki sebebine dayanılarak açılmıştır. Davacı, eşinden uzun süre ayrı kalmış, 26.2.1997 tarihinde gönderdiği ihtarla onu hazırlamaşı olduğu eve davet etmiştir. Gerekli yol giderlerini de konutta teslim şeklinde göndermiştir. bundan önce kadının 4.7.1996'da, Medeni Kanun'un 152., 162/son maddesine dayanarak açmış olduğu dava sonucu tedbir nafakasına hükmedilmiş olması ona devamlı olarak eşinden ayrı yaşama hakkını vermez ( YHGK'nin 30.9.1970 tarihli ve 2-443-463 sayılı, 21.5.1976 tarihli 2-997-2081 sayılı kararları ). Aksi düşünce evlilik kurumu ile bağdaşmaz. Ayrı yaşamayı haklı kılan sebepler makul süre geçtikten sonra hoşgörü ile karşılanmalıdır ( y.2.H.D.nin 21.3.1985 tarihli, 2526-2713 sayılı; 27.1.1986 tarihli, 207/664 sayılı; YHGK 20.1.1968 tarihli, 2-1279-40; 4.2.1987 tarihli, 2-106-70 sayılı kararları ). Şu halde davalı haklı bir sebep olmadan davet edilen eve gelmemiştir. Medeni Kanun'un 132. maddesinin aradığı şartlar gerçekleşmiştir. Tarafların boşanmalarına karar verilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde davanın reddedilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, 4.11.1998 tarihinde, oyçokluğu ile karar verildi.