Düşündüm. Sağlam bir "DAYIM", sabancı gibi bir "BABAM", arap şeyhleri gibi bir "MALVARLIĞIM" yok

Cefayla, çalışmayla, azimle alınmış bir "AVUKATLIK RUHSATIM", manevi olarak ağırlığına, gücüne ve onuruna inandığım bir "CÜPPEM" var..

Avukatlık, para kazanıp kazanamama değil ki. Ya da çok para- az para. Veya kazanılması için zor araç-kolay araç..Elbette, para yaşamsal faaliyetlerin devamı için bir gereklilik.Ancak bunun sınırı ve gerekliliği insanın egosuyla bağlantılı olan bir durum

Ben mesleğimi ego'ma kurban etmeyen, gelecek kaygılarımı sadece mesleğimin icrasına yoğunlaştıran birisi olarak biliyorum ki, çok çalışmam gerek çoooook

Sonrası..Gelir ya da gelmez..Onurum, karakterim ve azmimle, bir de hakkını verebildiğim o "cübbe" üzerimde kaldığı sürece hayatta en çok kazanmış olan avukat ben olurum.

Çünkü biliyorum ki, bu mesleği kazanmak da hiç o kadar kolay değil..