Çok üzücü bir olay Allah ailesine sabır versin. Gencecik bir insan, hayatta yapacak o kadar çok şey varken hayatına son vermeyi seçiyor.
Hayat hiçbir zaman hiç kimse için kolay değil, olmadı olmayacak herkesin eksi bir yönü var. Maalesef kimi eğitim, kimi iş, kimi sevgi, kimi sağlık veya başka bir şey ama hepimizde tam olmayan bir şey var

Alıntı: "Yavaş yavaş delirdim. Kimse fark etmedi.''

Bazen hepimiz delirme noktasına geliyoruz. O halde sorunumuzu en iyi bilen ve bize en çok yardım etmek isteyecek kişiye gidelim, kendimize; kimseden hiç bir beklentide olmayalım tabiki paylaşalım ama paylaşmayan bizi anlamayanlar içinde kendimizi yıpratmayalım, herkesin bir kapasitesi var. Bizi çok seven biri biraz algı özürlü olabilir yada bizi fark edemeyecek kadar dertli/mutlu. İnsanların beynimizi okumasını beklemektense hareket edelim, ihtiyacımız olan duyguyu kendimiz almaya çalışalım Ne gerekiyorsa yapalım yeterki bir çözüm arayışında olalım. Olmuyorsa işte o zaman dışarıya başka insanlara bakalım, her zaman bizden kötü durumda olanlar var ve bazen hatta çoğu zaman ihtiyacımız olan yardımı başkasına yardım ararken buluruz unutmayalım.
İntihar ; korkakça kaçmak duygusuzca sevdiklerimize acı yaşatmak. İnsanlar bazen bize karşı duygusuzda olsalar biz olmayalım. Kendimiz için, sevdiklerimiz için hayatımızı yaşayalım.
Herkesin başı sağolsun

Saygılar