YARGITAY HUKUK GENEL KURULU
E.2006/9-768 K.2006/775 T. 6.12.2006
Cezai Şart • Fahiş Ölçüde Oluşturulan Cezai Şart • Takdiri İndirim*
(BK m. 161)
Özet: Davacı işçinin ücretinin miktarı ve
işyerindeki çalışma süresi dikkate alındığında
fahiş ölçüler doğrultusunda belirlenen cezai
şarttan % 10 oranında indirim yapılması
isabetsizdir. Daha yüksek oranda indirime
gidilerek cezai şart isteğinin kabulüne karar
verilmelidir.
Taraşar arasındaki "Cezai Şart Nedenine Dayalı Alacak" davasından
dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 14. İş Mahkemesince davanı
n kısmen kabul, kısmen reddine dair verilen 31.12.2004 gün ve
2004/602 E- 1627 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından
istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 01.04.2006 gün ve
2006/9530-9490 sayılı ilamı ile;
(...1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni
gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan
temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi davalılardan B Limited Şirketi ile aralarında 15/8/2003
tarihinde imzalanan belirsiz süreli iş sözleşmesi kapsamında genel müdür
sıfatıyla çalışmaya başlamış, işverence haklı bir neden olmaksızın
10/3/2004 tarihinde iş sözleşmesi feshedilmiştir. İş sözleşmesinin 10.3
maddesinde, "işverenin işçinin iş aktinin iş bu sözleşmesi esaslı ihlalleri
haricinde her türlü feshi halinde, işveren işçiye fesih ihbar tarihinde yürürlükte
olan aylık net ücret üzerinden hesaplanacak iki senelik maaş tutarında
cezai şart ödemekle yükümlüdür." Şeklinde kurala yer verilmiştir. Davacı
işçi bahsi geçen cezai şartı talep etmiş ve mahkemece,
127.200.000.000 TL olarak hesaplanan tutardan % 20 oranında indirime
gidilerek, 101.760 YTL. İsteğin kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin işyerinde çalıştığı süre 7 ay kadardır. İş sözleşmesinde
öngörülen cezai şart tutarı 2 yıllık ücreti tutarı olup taraşar arasında cezai
şart tutarı fahiş şekilde belirlenmiştir. Davacının aylık ücretinin tutarı ve iş-
Yargıtay Kararları 691
__________________________________________________ _
(*) Gönderen: Ali Güneren Yargıtay 21. HD Başkanı
yerinde çalışılan süre dikkate alındığında mahkemece yapılan indirime
rağmen cezai şart tutarı yine de fazla durumdadır. Mahkemece daha önce
%10 oranında indirim yapılmış ve karar bu yönden Dairemizce bozulmuş-
tur. Mahkemece bozmaya uyulmasına rağmen bu yönde bozma gereği yerine
getirilmemiştir. Çok daha yüksek bir oranda indirime gidilerek cezai
şart isteğinin kabulüne karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiş-
tir…” gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapı-
lan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde
temyiz edildiği anlaşıldıktan ve direnme kararının verildiği tarih itibariyle
HUMK’un 2494 sayılı Yasa ile değişik 438/11. fıkrası hüküm gereğince
duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan
sonra gereği görüşüldü:
Taraşarın karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve
kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle
cezai şart tutarının indirilmesine ilişkin bozma kararına mahkemece
uyulmuş olması dolayısıyla davalı lehine usuli müktesep hak oluştuğu
hususunun tartışmasız olmasına, Özel Dairece bozma ilamında açıklanan
düşüncelerin bu davaya emsal nitelikteki Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun
02.02.2005 gün 2004/9-759 E ve 2005/9 K. sayılı ilamına uygun
bulunmasına göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel
Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi
usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararı
nın Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı
HUMK’un 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz
peşin harcının geri verilmesine, 06.12.2006 gününde, oyçokluğu ile karar
verildi.