Aynaların gözyaşı yoktur. Yüzleri buğulanır yalnızca:
“Buğulandıkça yüzü her aynanın “
A.M.DIRANAS, “Kar”.

Kimileri aynada görülenin düş olduğunu bitir:
“Allar kuşan, has bahçelerden güller takın,
Bir düştür seyrettiğin aynadan madem!
O.RIFAT, “Hürrem Sultana Gazel”

Kimi insan tüm yiğitliğiyle kendini görmeye hazırdır:
“Ayna tut yüzümü görmek istiyorum! “
O.RİFAT, "Mısır Dönüşü”

Gün getir anlaşılır ki,
“Biz değilizdir artık aynalardaki “
Nahit Ulvi AKGÜN, “Işık-Nergis”

Güneşi cep aynasıyla sevdiğimize sunarız:
“…Bir ilk çağlı gibi dolaşıyor güneş. Cep aynalarına vuruyor.”
İlhan BERK, "Aşık Veysel".

Kimi zaman çağrılarımızı aynamızla yaparız:
Tut yüzünü aynama, gizemsel
bir kapıdan gir, avlumda dolaş.
S.K.AKSAL, “Çizgi ”.