Söze ilkin, aynaya "bakan"dan başlayalım ( bakıp da Gören’e merhaba!)

1.Kimi insan, her dem kendi aynasına bakar: Başarısı, geleceği, arabası, evi hep ondadır! oradadır. Parası, aşkları, sevinçleri de.
Kimisi, ara sıra kendi aynasına bakar: Başarısızlığı, geçmişi hep o aynadadır. Parasızlığı, sevgisizliği, kederleri de.

2.Kimi insan, her an kendi aynasına bakacak kadar yürekli değildir. Başkalarının aynalarına bakmayı yeğler.

Kimisi,
-aynasıyla yüzleşecek kadar yürekli olsa da, bakmaktan kaçınabilir. Başkaları kendi aynasına baksın ister.

-her zaman kendi aynasına bakacak kadar yürekli
olmasa da, bir kez olsun yüz yüze gelmek ister.

-kendi aynasına, bakmayı düşündüğü anda değil de,
ansızın bakar / bakmış olduğunu algılar / anımsar.

3.Kimi insan, aynası olduğunun ayırdında değildir. Hep bir aynası olsun ister.
Kimisi,
-aynası olduğunun ayırdında olmayan insanlara gerçeği söylemek ister.
-söylemek istemez. Bir gün nasılsa bilinçleneceklerini / göreceklerini düşünür.