İnsan hayata pamuk ipliğiyle bağlı...anlık bir karar yetiyor bu ipliğin kopması için...kalabalık içinde yanlızlık çok doğru bir tabir...derdini paylaşacak kişilerin olmaması çok acı...zaten zor olan hayatta bu zor mesleği yapmak insanı yavaş yavaş delirtiyor...ve istenmeyen sonuç...genç meslektaşımın ölümünde hepimizin azda olsa günahı var.bu hayatı yaşanmaz hale getirenler bizleriz...yalan,riya,güvensizlik,sevimsizlik vs...hepsi bizim ürettiğimiz şeyler.nereye gidiyoruz böyle...daha kaç can feda edeceğiz...sadece yazık diyorum...hepimizin başı sağolsun...insanların birbirini anladığı güler yüzün hüküm sürdüğü bir dünya özlemiyle...