Oğlumun babasıyla oğlum henüz 3 aylıkken (2007 yılında) anlaşmalı boşandık. O sırada çalışmıyor olsam da kendim için nafaka istemedim, yalnızca oğluma 250-TL iştirak nafakası bağlandı. Tüm isteğime rağmen babası oğlumla doğru dürüst görüşmedi. Ben akademisyenim ve 2 yıldır oğlumla işim gereği başka bir şehirde yaşıyoruz. Bu süreçte de kişinin neredeyse hiç görüş talebi olmadı. Ancak ben tatillerde o şehre gittiğimde haber vermem üzerine zorla 1 defa gördü. Bu yıl onu da yapmadı ve evlendiği için de telini değiştirmiş, bize verdiği tel.numarası babasına ait. Onu hiç aramyıp rahatsız etmedik, ne yaptığı umurumuzda da değil. Ancak oğlum onu aramak istese de arayamıyor ya da haber bıraksak da oğluma dönmüyor. Döndüğünde de beni rahatsız etmeyin gibi bir cehalet cümlesi kurdu. Artık sabrım taştı. Bu oğlum için bir hayal kırıklığı oldu, her ne kadar onu tanımasa istemese de arada bir figür olarak aklına takılıyor, bu anlamda yeni bir psikolojik destek süreci başladı. Her neyse yeşil pasaport çıkaracağım baba muvafakatı istedim hala göndermedi.Bu konuda yaptırımım olabilir mi? Bir de nerede çalıştığını ne iş yaptığını bile bilmiyorum ama iştirak nafakası artırım davası açmalı mıyım? Bir faydası olur mu? Hukuk neden bu tip konularda boşluklu ve yetersiz kalıyor? İlgisiz, ha var ha yok bir baba muvafakat verse ne olur vermese ne olur. Hiç dokunmadığı bir hayat için ona söz hakkı verilmesi benim zaten varolan mücadelemi daha da zora sokuyor. Hukuk bunun için midir? Kendi kendine 5 yıldır 1 lira artırmamış olması da açıkçası can sıkıcı. Bilgi verirseniz sevinirim. İyi çalışmalar.