Aylar önce Ankara'dan ayrılıp İzmir'e ilk geldiğimde şunları yazmışım...Bugün bu başlığı görünce aklıma geldi, neler yazmışım diye baktım. Hala o günkü gibi düşünüyorum...

Ankarayı anlamak apayrı bir hadisedir. Çoğu insanın sevmediği bir şehre sırf bu yüzden bile daha çok bağlanmaktır. Şiirler İstanbul'a ve denize yazılır, Ankara sahipsiz çocuktur. "Ankara'da aşık olmak zor iki gözüm" denilir ama aşkların en güzeli Ankara'da yaşanır. Sessiz ve kendi halinde bir memlekettir...Sevilmeyi beklemez, şımarık değildir; şımartılmamıştır. Sarılmayı istersiniz yalnızlığını örtmek için! Ayaklarınızı hissederek yürürsünüz, mutlu şarkılar mırıldanırsınız, uyumlu bir melodidir Ankara'da yaşamak. Yıllar sonra gördüğünüzde bile hala eskisi gibi kalan bir dostluk gibidir. O sizi sahiplenir...