|
|
|
|
|
|
itiraf ediyorum sigarasızlığa sadece 2 ay dayanabildim 
|
|
 |
|
 |
|
Sigara içilmeyen her an, dayanılması gereken bir süreç olarak algılandığında sigaradan kurtulmak da mümkün olmuyor. Çünkü sigara içmeden geçen günün ertesi ve bir ertesi ve bir ertesi ve daha bir ertesi
giderek dayanılmazlık algısını artırıyor ve son kertede irade yenik düşüyor. Halbuki, "sigarayı bıraktım ve her geçen an kendimi daha iyi hissedeceğim" şeklindeki telkin, gerçekçi bir yaklaşım olacağından (ki bu doğru), günler "dayanılmaz" değil, "kendini iyi hissetmeye doğru atılan adımlar" halini alıyor.
Sigarayı bıraktıktan sonraki süreçte önceki sinirli/agresif halimden eser kalmadı. Bu durumla ilgili izlediğim bir video, sigarayı bırakanların belli bir süre sonra çevredekilerce de çok net gözlemlenecek derecede sakinleştiğini anlatıyordu. Sizleri temin ederim hem daha sakinim, hem de sabırlı. Sigara içen birey, nikotin baskısı altına girdiği anda daha da agresifleşiyor. Nikotin tatmini ne kadar geç sağlanırsa o kadar sinirlilik düzeyi de artıyor. Hem araştırmalar, hem de kişisel tecrübeler (bknz: bizzat şahsen ben kendim
) bunun böyle olduğunu gösteriyor. Yaşasın sigarasız hayat
Acizane PS: Sigara konusunda "bir daha kesinlikle içmem" şeklindeki büyük konuşmalardan itinayla kaçınmanızı öneririm. Evla olan "bir daha mümkünse içmeyeceğim, umarım içmem, umarım sigaradan kurtuldum" olmalıdır.
