Şöyle düşünebiliriz: Yazılı bir sözleşme imzalayan taraflar, zorunlu olmadığı halde bir başkasının da bu sözleşmenin varlığına ve muhtevasına yaptığı tanıklığı sözleşmeye kaydetmiş olabilirler.

Bu durumda, sözleşmenin varlığı ve içeriğine ilişkin bir uyuşmazlıkta, sözleşmede adı tanık olarak geçen kimseye öncelikle başvurulacak demektir.

Yazılı bir sözleşme yaparken, zorunlu olmadığı halde bir tanığın da imzasına yer vermekle tarafların hangi amacı gözetmiş olduklarını anlamaya ve yorumlamaya çalışmakla bir sonuca varılabilir (BK.m.18/I).

Olağan hayat tecrübelerine göre, taraflar genellikle ileride ispat güçlüğü doğmaması için böyle bir yola başvururlar. Delil sözleşmesinin varlığından söz edebilmek için, bu yönde açık veya örtülü bir irade beyanı bulunmalıdır.