Alıntı: Klasik memurlar masa başında bir kaç iş yapıp akşam ediyor halbuki biz sahada can güvenliğimizi tehlikeye atıp haciz yapıyoruz diye düşündüklerini tahmin ediyorum.

Zorla mı o görevi yapıyorlar? Tercihini o yönde yaptıktan ve göreve başladıktan sonra, bu işin can güvenliği riski vs. gerekçe gösterilip, rüşvet alınabilir mi? İtikabın hiç haklı bir gerekçesi olur mu?

Alıntı: Ancak alacaklı taraf vermezse sevimsiz adam olur ve sonraki işlerinde duraksama olma ihtimali de olabilir. İcra memurları onunla hacize çıkmak istemezler. Verenlerin işleri güleryüzlükle her zaman daha çabuk hallediliyordur diye düşünüyorum.

Demek ki biraz da suç bizlerin.

Alıntı: Geçenler icra ceza mahkemelerinin birinde borçluya çıkan hapis kararından feragat etmek gitmiştim. Müdire hanım bana çıkıştı; ya neden hapis kararı çıkartıyorsunuz, neden vazgeçiyorsunuz? dedi. Bende kibarca sizi ilgilendirmez dedim. Müdire hanımın derdi malumdur. Ama ben anlamamazlıktan geldim. Sonra biz 3 gün içinde feragati yaparız dedi. Bende o icralarda olur 3 günlük süre mahkemelerde geçerli değil dedim.

İşte kötü niyetli bir memur tipi örneği. Verilen yetkiyi (bu olayda o yetki de yok ya, yerseniz tabi ki) kötüye kullanmaya amade...

Üzüldüğüm nokta ise şudur: İş yerinden çıktıkları andan itibaren bu memur kardeşlerimiz, belki de bizlerin ablası, abisi, arkadaşı, kuzeni, komşusudurlar. Yani görevini istismar eden, irtikap, rüşvet, zimmet vs.suçlarını hemen her gün tekrar tekrar işleyen bu kişiler bizlere yabancı değil... İçimizden kişiler.

Alıntı: Kısacası alacağın tahsili işlemlerinde kanunun verdiği görevleri yaparak alacaklı tarafa yardımcı olanlar kendilerine de burdan bir pay verilmesini istiyorlar.

O payı bizler vermeliyiz. Hem de geciktirmeden! Nasıl mı? Gerekirse işimizin aksaması pahasına...

Bu tür suç işleyen memurlar tazminatsız ve derhal işten uzaklaştırılmalıdır. Son yıllarda devlet dairelerinde belirgin bir hizmet kalitesi artışı, genel bir iyileşme varsa da demek ki halen yetersiz.

Saygılar,