Sayın Adil Giray Çelik

Ormanı rahatça algılamak için, ormanin dışına çıkan biri; orman dışında başka ufuklarla da karşılaşır...

Duyarlılığa davet yazınızdaki siteminizin muhatabı olan arkadaşlarımız; ya henüz "ormanın içindeler" ve doğal olarak içinde bulundukları süreci "okuyamamaktalar" ya da ormanın dışına çıktıkları için "kendilerini ilgilendirmediğini düşündüklerinden" artık başka ufuklara gozlerini dikip, kaldılar...

Sorunun asıl sahipleri sorunu farkeder hale geldiklerinde ise artık sorunun muhatabı olmaktan çıktıkları için (okullarını ve stajlarını bitirip avukat ya da mimar ya da başka bir meslek sahibi haline geldikleri için...) böylesi bir zaman ve anlam kayması (anakronizm) sürekli yaşanır hale geliyor.

Sizin duyarlılığa davet siteminiz;

A) Algılanamıyor;

çünkü şu an öğrenci oldukları için algılanamıyor.


B) Algılanıyor

ama şu an mezun oldukları için muhatabı ben değilim seklinde algılanıyor...


Ne yapalım eninde sonunda bunun bir ortasını bulabiliriz diye duşlemekten başka çaremiz yok diyerek SESLENMEYE DEVAM EDELİM...

Anlayıp ses verecek bir kişi bile çıksa kardır...

Sevgi ve Saygilarimla
Metin Karadağ


Aşağıya bu yazınızın bende çağrıştırdığı etkiden olsa gerek, Sayın Melih Cevdet ANDAY'in Defne Ormanı şiirini ekledim.



Defne Ormanı

Köle sahipleri ekmek kaygusu çekmedikleri
İçin felsefe yapıyorlardı, çünkü
Ekmeklerini köleler veriyordu onlara;
Köleler ekmek kaygusu çekmedikleri için
Felsefe yapmıyorlardı, çünkü ekmeklerini
Köle sahipleri veriyordu onlara.
Ve yıkıldı gitti Likya.

Köleler felsefe kaygusu çekmedikleri
İçin ekmek yapıyorlardı, çünkü
Felsefelerini köle sahipleri veriyordu onlara;
Felsefe sahipleri köle kaygusu çekmedikleri
İçin ekmek yapmıyorlardı, çünkü kölelerini
Felsefe veriyordu onlara.
Ve yıkıldı gitti Likya

Felsefenin ekmeği yoktu, ekmeğin
Felsefesi. Ve sahipsiz felsefenin
Ekmeğini, sahipsiz ekmeğin felsefesi yedi.
Ekmeğin sahipsiz felsefesini
Felsefenin sahipsiz ekmeği.
Ve yıkıldı gitti Likya.
Hala yeşil bir defne ormanı altında.

Melih Cevdet ANDAY