VI. Evlilik birliğinin sarsılması

MADDE 166.- Evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerden her biri boşanma davası açabilir.

Yukarıdaki fıkrada belirtilen hâllerde, davacının kusuru daha ağır ise, davalının açılan davaya itiraz hakkı vardır. Bununla beraber bu itiraz, hakkın kötüye kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamışsa boşanmaya karar verilebilir.

Evlilik en az bir yıl sürmüş ise, eşlerin birlikte başvurması ya da bir eşin diğerinin davasını kabul etmesi hâlinde, evlilik birliği temelinden sarsılmış sayılır. Bu hâlde boşanma kararı verilebilmesi için, hâkimin tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirmesi ve boşanmanın malî sonuçları ile çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulması şarttır. Hâkim, tarafların ve çocukların menfaatlerini göz önünde tutarak bu anlaşmada gerekli gördüğü değişiklikleri yapabilir. Bu değişikliklerin taraflarca da kabulü hâlinde boşanmaya hükmolunur. Bu hâlde tarafların ikrarlarının hâkimi bağlamayacağı hükmü uygulanmaz.

Boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleştiği tarihten başlayarak üç yıl geçmesi hâlinde, her ne sebeple olursa olsun ortak hayat yeniden kurulamamışsa evlilik birliği temelden sarsılmış sayılır ve eşlerden birinin istemi üzerine boşanmaya karar verilir.






2.fıkraya göre anne açılan davaya itiraz edebilir ancak bu itiraz hakkın kötüye kullanılması niteliğindeyse ve evlilik birliğinin devamında eş ve çocuklar için korunmaya değer bir yarar kalmamışsa(2 şart birden gerçekleşmeli) hakim boşanmaya karar verebilir(somut olayın özelliklerine göre takdir yetkisini de kullanarak boşanmaya,ayrılığa ya da davanın reddine karar verebilir)

4.fıkraya göre ise açtığınız ilk davanın kesinleşmesinden itibaren 3yıl geçmesine rağmen ortak hayat hala sağlanamamışsa eşlerden birinin başvurması halinde hakim boşanmaya hükmetmek zorundadır,davanın reddine veya ayrılığa karar veremez.(tabiki ortak hayatın sağlanamadığına kanaat getirmesi gerekir hakimin ,ortak hayatın sağlanamadığını kabul ettiği anda boşanmaya hükmetmek zorundadır)Yani konuyu açan meslektaşımızın bu fıkra hakkındaki yorumu doğru olmuş.