Alıntı: Yazan Av.Hatice Çolak İyi çalışmalar; Davacı koca şiddetli geçimsizlik sebebi ile eşine boşanma davası açıyor.Ancak iddiasını ispat edemediğinden dava reddediliyor. Davalı eş açılan davanın reddini,boşanmaya karar verilmesi halinde ise maddi manevi tazminat talebinde bulunuyor.Esasında davacı,eşini 6 aylık çocukları varken terkediyor,ortada belirgin bir sebep yok,davalının da kusuru yok. Yargılama aşamasında davalı tanıkları sadece şiddetli geçimsizliğin olmadığı hususlarında tanıklık yapmışlar.Tazminat talebine yönelik bir beyan yok. Dava kesinleşiyor,3 yıl geçmeden davalı eş dava açıp boşanmak istiyor,aynı zamanda maddi ve manevi tazminatta talep etmek istiyor.Gerekçesi hiç bir kusuru olmamasına rağmen 6 aylık bebeği ile terkedilmesi...Bu arada geçen zaman içinde eşler ayrı yaşıyor. Sizce 3 yılı beklemeden davalının dava açması mantıklı mıdır,?

İlk davanın davalısı olan eş, "davanın reddini" istemekle önceki olayları affetmiş/hoşgörmüş sayılacaktır. Boşanma davası ve devamında taraflar ayrı yaşamışlardır(Muhtemelen yeni bir olay yaşanmamış). Ayrı yaşamak tek başına boşanma sebebi değildir. Bu nedenle, ilk davanın davalısı olan eşin açacağı yeni davanın kazanılma şansının olmadığını düşünmekteyim.

Alıntı: yoksa zaten 3 yılın sonunda davacının yeniden boşanma davası açacağı kesindir,bu davayı bekleyip tazminata yönelik istekleri karşılık dava olarak talep etmek daha mı uygundur

Bu anlatımınızdan, 3 yıllık fiili ayrılıktan sonra-sanki sadece-ilk davanın davacısının bu davayı açma hakkı varmış, gibi algılanabilir. Diğer taraf da dava açma hakkına sahip olduğu gibi, tazminat da talep edebilir.