Seçim sonuçlarını öğrenince hissettiğim şeyi ifade etmekte biraz zorlanıyorum. Bu duygunun içinde bol miktarda "üzüntü" var tabii ki ama sanki duygumu şekillendiren esas şey "üzüntü" değil gibi. Daha çok; "hayal kırıklığı" ve "umutsuzluk". Hadi umutsuzluk demeyeyim de "umudun azalışı" diyeyim. Sonra biraz da "öfke". Son olarak da "korku".
Şu sonuçlara bakıp da bu ülke için üzülmeyen hukukçuları dinlemek/okumak ise bu karışık duygumu katmerliyor.
Bir de dün akşam bu konudaki bir tartışma programını izlerken ne hissettim biliyor musunuz? Yargının Avukatlık tarafında yer aldığıma daha çok sevindiğimi hissettim. Tüm Avukat meslektaşlarım sizleri seviyorum. Birbirimizi ve Barolarımızı pamuklara saralım bence. Bizleri de incitmelerine izin vermeyelim.
Utanmasam "bu ülke için" ağlayacağım şimdi. Belki de utanmamalıyım. Utanmıyorum (ciddiyim)...