Velayetin geçici kaldırılmasına sebep olan olaylar hakkında yeterince bilgi sahibi olmadığımdan sorunuza yanıt veremiyorum Ancak; Sorumlu yine anne baba olamayan insanlar. Devletin görevi diye herşeyi devletten beklememek gerekiyor.Vekillerde sorumlu bu işten asillerde.
Bu konuda pek çok örnekle karşılaştım.Özellikle boşanma sonrası anne, baba çocukları kendi sürtüşmelerine alet ediyor.
Bir Örnek ; baba doktor anne ev hanımı. Velayet babada ve çocuk 4 yaşında bir kız çocuğu .İnanmayacaksınız ama çocuk 13 yaşına geldi henüz anne ile hiç şahsi ilişki tesis edilemedi. Anne halen bekar ,baba bu arada bir kez evlenip boşandı. Anne başka şehirde olduğundan her yıl temmuz ayında şahsi ilişki düzenlenmiş.Temmuz ayında baba rapor alıyor ,başka şehirdeki hastanelere sevk alıyor bir türlü çocukla anneyi bir araya getirmiyor. Çocuk okula başladı. Anne okulda görmek istedi okul idaresi ve öğretmenini de korkuttular. İcra Ceza Mahkemelerinde açtığımız davalarda baba beraat etti. Annenin elinde çocuğun okulun bahçesinde çekilmiş bir fotoğraf dışında başka bir tesellisi yok.Velayetin değiştirilmesi davası açtık. Bozma sonrası hala bir karar verilemedi.Bu örnekte de psikolog sosyal çalışmacılar her defasında çocuk annesini görmeye hazır değil onu tanımıyor (tanımaz tabii yıllarıdır görmüyor elbirliği ile göstermiyorlar ) çocuk anneye teslim edilemez diye raporlar verdiler. Ben bu raporlara da güvenmiyorum.Sonuç çocukda sürünüyor anne de. Az kaldı 18 yaşına girince gerçekleri anlayacaktır.Belki hukuk fakültesinde okumak ister.Annenin de babanında vekili var. İkiside hukuk insanı gibi değil asillerin vekili gibi davranıyor.çözüm üreten yok. Çocuğu düşünen hiç yok.
Bu yazım konuya bilimsel bir yanıt olarak değildir.Tamamen duygusal bir yazı olarak kabul edin.
Hukuk insanları önce insan sonra polis, ,icra müdürü,avukat, hakim,savcı olmalıdır.Müvekkili "ne yaparsan yap çocuğu vermeyelim "dediğinde onu iikna etmeyi bilmeli. Hiçbir çocuk sosyal hizmetlere yerleşmek istemez. İllaki bir ailesi olsun ister. Çocuk haklarını abartmamak lazım. Biz büyürken çocuk hakları yoktu.Dayağın adı terbiye etmekti. Şimdi çocuklar haklarını bizden iyi biliyor,anne ve babasını şikayet edeceğini söylüyor.

"çocuklar ailesiz kalmasın"