Her sevilen kaybıyla, yaşamı yine, yeniden sorgularım.

Hayat bir misafirhanedir belki. Misafir gibi yaşamalı. Acıları ve hazları az hissetmeli, az bağlanmalı, az umursamalı. Misafir olduğumuz evin (yaşamın) bütün odalarına girmemeli. İkram edilenle yetinmeli. Çok meraklanmamalı, dertlenmemeli de. Hiçbir şeyi abartmamalı. Akışına bırakmalı...