Alıntı: İş Kanunu'nun 2. ve/veya 3. maddesi veya Alt İşverenlik Yönetmeliği'ndeki herhangi bir hüküm sebebiyle, işçinin açtığı davada sadece asıl işverenin sorumlu tutulması, asıl işverenin aralarındaki sözleşmeye dayanarak alt işverene rücu davası açmasına engel midir?

Konuyu öncelikle sorulan soru bağlamında ele alalım. İş Kanunu m.2 ve 3 muvazaa konusunda tartışmaya yer bırakmayacak derecede açık. Somut olaydaki işçi bakımından “alt-işveren” diye bir işveren mevzubahis değildir. Bu işçi, en başından beri asıl işverenin işçisidir.
Dolayısıyla, asıl işveren (A) ile sizin alt-işveren dediğiniz ancak, somut olayda alt-işveren vasfını hukuken taşımayan kişilik (B) arasındaki sözleşme ile iş kazası arasında ( muvazaa haricinde) hukuki bir bağ kurmanın mümkün olamayacağını düşünüyorum. Hukuki bağlantı yoksa ya da bu bağlantı muvazaa olarak değerlendiriliyorsa, rücu talebinin dinlenmeyeceği görüşündeyim.

Daha başka bir ifade ile, bu işi “işveren” arasında

“ B’nin işçilerinden herhangi biri bir iş kazası geçirirse ve A bu nedenle bir tazminat ödemesi yaparsa, kusur oranlarına bakılmaksızın B, A’nin ödediği miktarı A’ya nakden ve def’aten öder.”

gibi bir sözleşme hükmü varsa dahi, B ile , kaza geçiren işçi arasına işçi-işveren ilişkisi olmadığından ( muvazaanın sonucu da budur) bu sözleşme hükmü çalışmaz. Çünkü, B ile kaza geçiren işçi arasında hukuki bir bağ yoktur ve hatta olan fiili bağ da hukuk düzeni tarafından tanınmamaktadır.

B’ye rücu edilebilmesi için kazanın oluşumunda B’nin üçüncü bir kişi olarak kusuru bulunmak gerekir.

Saygılar.