GÜCÜM YOK

İçimden trenler geçiyor
Zaman kulaklarımda
Eskiden kalma çigan
Vagonları
Artı eksi
Son vagonda ellerin
Hızlı hızlı kayıyor raylar

İçimden gemiler geçiyor
Boğaz manzaralı
Bir ısanbul uğurluyorum
Hoşça kal diyecek gücüm yok

Çok uzaklarda varlığın
Dalgasız bir denizde
Çalkalanıyorum
Bölüyorum çarpıyorum
Çoğalmıyorsun
Ve kayboluyor siluetin

İçimden uçaklar geçiyor
Aklımdan uzaklar
Kan döküyor gökyüzü
Binlerce fitten
Ve gözlerin
Renksiz bulut bu günlerde
Ağlamayı unutmuşsun

İçimden dün geçiyor
Bu gün değilim artık
Ne sen bana gelmişsin
Ne ben gitmişim meğer
Boğaz manzaralı bir dama
Asıyorum şimdi
Dünü bu günü
Ve seni
Hoşça kal diyecek gücüm yok


Kuzguncuk / Ağustos 2006