Çocukken kim aklıma soktuysa, ağlamayı bir zayıflık belirtisi görür savaşırdım kendimle; iyi ki büyüdüm ve ağlayabiliyorum. Ağlayarak, gülerek duygularımı yaşayabiliyorum. Ağlıyorsam buna ihtiyacım olduğu için, o anda öyle rahatlayabildiğim, duygularımı bastırmadığım içindir. Böylece bir şeyler içimde birikip patlamaya dönüşmüyor.
Kesinlikle '' Ağlamak güzeldir''