Yargıtay 11. HD.nin 09.10.2000 tarih ve 2000/6909 Esas, 2000/7670 Karar sayılı kararı;

DAVA : Taraflar arasındaki davanın Kahramanmaraş Sulh Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 29.3.2000 tarih ve 1999/515-2000/302 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

KARAR: Davacı, maaşlarını aldığı davalı bankadan 1998 yılı Ağustos-Eylül ayı maaşlarını alamadığını, bankaya defalarca başvurduğu halde ödenmeyen 78.813.000 lira ve aynı miktarda manevi tazminatın kanuni banka faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, davacının maaşını Milli Eğitimin bankaya yatan hesabından aldığını, Ağustos ayı maaşını çektiğini, Eylül ayı maaşının ise Bankanın verdiği kredi kartı borcuna mahsup edildiğini, davacı ile müvekkili banka arasında yapılan kredi sözleşmesi gereği tüm maaşını müvekkil bankaya temlik ettiğini ve tümünün haczine muvafakat ettiğini ve müvekkili bankanın buna dayanarak takas hakkını kullandığını, manevi tazminatın şartlarının oluşmadığını, kanuni banka faizi diye bir faiz türü olmadığından bunu talep edemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere göre, davacının 20.8.1999 tarihli dilekçesiyle Ağustos 1998 maaşını aldığını, bankayla bireysel bankacılık sözleşmesi imzaladığını, aralarındaki sözleşme gereğince kredi borcundan dolayı maaşlarının bloke edilip borcuna mahsup edilmesinin sözleşme gereği bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı temyiz etmiştir.

Dava, haksız el konulan paranın istirdadına ilişkindir.

Davalı Pamukbank A.Ş., Milli Eğitimde çalışan davalının kredi kartı borcuna mahsuben Kahramanmaraş şubesince ödenen Ağustos maaşının bir kısmı ile Eylül maaşının tamamına el koymuştur. Bunu davacı ile aralarında yaptıkları Bireysel Bankacılık Hizmetleri Sözleşmesine dayandırmıştır.

Davacı, İİK.nun 83/2 md. uyarınca bankadan aldığı maaşından 1/4 oranında mahsup yapılabileceğini sözleşme ile kabul edebilir. Onun dışında tüm maaşının bankanın alacağı için BAŞTAN FERAGATİ geçersizdir. Mahkemece bu hususlar gözetilmeden Bireysel Bankacılık Hizmetleri Sözleşmesine yanlış anlam verilmek suretiyle banka alacağından dolayı davacının tüm maaşından kesinti yapılabileceğini kabul etmesi doğru görülmemiştir. Mahkemece yapılacak iş taraflar arasında uyuşmazlık konusu bulunmayan davalı bankada mevcut davacıya ait 78.813.939 lira için yukarıda yazılı ilkeler doğrultusunda gerekli inceleme yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASI, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 9.10.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.