Bugün çok sevdiğim bir büyüğümle kahve içerken, yine hayat üzerine sohbet ettik, ben anlattım, o dinleyip damıttı (İstese de başka türlüsü elinden gelmez)

Sohbetimiz bitmek üzereyken, gel dedi, hayatı şemalayalım. Bir beyaz kağıt istedi, bir daire çizdik. Dairenin üzerine soldan sağa doğru oklar çizdi, alt kısma, tam ortaya da bir o (sıfır) rakamı. İşte dedi, yaşam budur, sıfır olarak başlar, sıfır olarak tamamlarız, oklar da yolculuğumuz. Bu sıfırı işaretlerim ki, ne olduğumuzu, kim olduğumuzu, yolumuzu, kendimizi kaybetmeyelim.

Çok zaman kaybettim, dedim. Yaşam, "İyi, güzel, hoş, skıntılı, kötü ve bazen de BOŞ süreçler içeren bir BÜTÜNDÜR" dedi.

Her zamanki gibi, elini öptürmedi, eğilip alnımdan öptü.

*

Yaşam, farkındalıktır.