Elbette af olarak kabul edilen davranışlarda,mahkemenin bu şekilde yorum yapması olağandır.Ancak,bence burada dikkate alınması gereken,davayı açan tarafın bu ifadeleri kullanırken taşıdığı saik olmalı.Hele bu olayda bir yaralama vakası da sözkonusu ve pekala,taraflardan biri diğerini yatıştırmak için de "canım,cicim" demiş olabilir.Hepsi bir tarafa,çiftler boşanıyor diye-her ne kadar hukuken artık hasım statüsünde olsalar da- her fırsatta birbirlerine saldırmalları ya da hakaret etmeleri mi gerekir? Kararın tam gerekçesini bilmiyorum,ama ortada küçük yaşta bir çocuk var,evliliğin devamı gereklidir,deniyor.Nasıl bir evlilikse taraflar düşmanlıklarını birbirlerini yaralamaya kadar vardırıyorlar,ve böyle bir ortamdaki evliliğin devamının çocuğun menfaati icabı olduğu düşünülüyor.Bir kavga ortamında bile insanlar birbirine "böyle olur mu canım kardeşim?" dediğinde de birbirlerini çok sevdikleri sonucuna mı ulaşıyoruz? Ben,davacı tarafın,davalıyı yumuşatmak,ya da olası birtakım tatsız olayları önlemek için bu tarz ifadeler kullanabileceğini,bunun boşanma iradesinden vazgeçmek olarak algılanmaması gerektiğini düşünüyorum,tabi tek emare bu sözcükler ise.