Geçen gün bir savcının odasında yapılan iki şüphelisi olan sorguda mübaşir ilk ifadeyi savcının ağzından yazdıktan sonra ki savcı da şüpheliden edindiği ile yazdırmıştı sıra ikinci şüpheliye geldi.
İkinci şüpheli çocuk içeriye girdi.
O da benzer şekilde ifade verdi.
Mübaşir, savcıya kopyala-yapıştır yapalım mı dedi.
Savcının birşeyden dili mi yanmış yoksa prensip sahibi olduğundan mı bilemiyorum -bana kalırsa prensip sahibi idi- hayır olur mu ne zaman kopyala-yapıştır yaptık, onun ağzından yazacağız yoksa basınla uğraşmak istemiyorum dedi.
Tabi şüpheli savunmasına bir diyeceğimizin olup olmadığı soruldu.
Tabi ilk şüpheli için söylediklerimiz kopyala-yapıştır yapıldı.
Hem söylenecek birşey yoktu o an için, ne olayı görmüştüm ne de dosyada delil vardı.Sadece şüphelinin ifadesinin usulüne uygun alınıp alınmadığını ve çocuk olduklarından kanun gereği orada oturyor idim ama o bile beni rahatsız etti.

Demek istediğim, bir avukat her zaman için ceza dosyasında kendini muhakkak ki sorumlu hisseder ve görevini yerine getirmek için elinden geleni yapar, fonksiyonu olmadığı durumlarda dahi rahatsızlık hissedebilir.
Ben bir çok sorguda , serbest bırakılarak yargılanmasına devam edilsin ,diye hakimi ikna ederek adeta şiir gibi konuşan çok yetenekli avukatlar gördüm.
Her ne kadar polisler şüpheliyi önce içeri attırıp sonra tahliyesi için uğraşıp milyonlar götürdüğümüzü iddia ediyor olsa da benim gözlemlerim bu yönde.