Sayın Yargıcım,

Herkes sizin taşıdığınız hassasiyeti taşıyor olsa, şuyuu vukuundan beterdir sözü belki de hatırlara bile düşmez.

Yukarıda belirtilen nedenlerle, tartışmamızı somut olay değil de, soyut üzerinden yürütüyoruz. Yorumlarımızın tamamı bu çerçevede değerlendirilmeli.

Ancak; şuyuu gerçekleşmişse vukuu da gerçekleşmemiştiri kabul etmemiz de zorunlu. Neden? Aksi halde bizatihi yargılamaya ihtiyaç kalmaz. Benim canım A'ya mı sıkıldı, oluştururum inandırıcı bir şüphe, sonra da şikayet ederim, salt ilgisiz bir nedenle onu cezalandırmak için. Derleme ve kendimce oluşturulma delillerim kabul de görür ise, cezalandırılmasına da vesile olurum. A'nın somut olayda bir kabahati yoktur, hepsi benim uydurmamdır oysa... İşte tam da bu nedenle "Şüphe sanık lehine yorumlanır" ilkesi ve yargının kendi -Keskin ve objektif- bakışıyla yapılacak değerlendirme neticesine dek, geri kalan teferruatın tümü kişisel önyargılarımızın kabulünden ibaret, değil midir?

Bu nedenle "Şuyuu vukuundan beterdir" sözünüze, bizatihi yargıçlık makamına duyduğum saygı ve atfedilmesi gereken değer nezdinde, katılamıyorum.

Saygılarımla...