Garip bir sis kaplarken yüreğimi
dağılmasını beklemeden bulutların
Sarılıyorum neye sarıldığımı bilmeden
Göremeden ama hissederek sarılıyorum
Oysa her sarılışım gibi bu da ürkek oluyor,
Ben olmuyor
Benim olmuyor…

Atılan ürkek
ve belirsiz adımlarla tüketirken hayatı
eksik olan bir şey var diyorum,
eksik ve keskin bir şeyler var yaşamayı unutturan
ya da sığlaştıran

daldıkça derinlere boğulmaktan korkuyorum
seni düşünüyorum sonra
yaşamak istediklerinin coğunu
hiç tereddüt etmeden yaşamış mı ki diyorum
korkmamış-sevmiş,
acı çekmiş ve mutlu olmuş seni
dü-şü-nü-yo-rum

kim bilir bir çiçeğe bakar gibi özenli ve içten
ya da bir martıyı dinler gibi hüzünlü ve isyankar
veya bir sevdaya sarılır gibi cesur ve fedakar
olmak
olabilmek mümkünken
ve bunu hissederken dibine kadar
neden böylesine kaçar ki bir insan bahardan

cevapsız sorularla doldururken ömrümü
bir şey çekiyor beni yalnız ve karanlık diplere
oysa bir tutunsam sana
bir sabah doğan güneşle
ve yahut
akşam batan güneşle
gelsem
saçlarımda deniz kokusuyla gelsem
tutsam hiç bırakmasam
ama illa ki gelsem doğayla
doğal ve içten gelsem

itaatkar değil, özgür
ezilen değil, direnen sesler yükseltsek denize önce
sonra da göğe doğru
martılar eşlik etse
seslerini sesimize katıp çığlık çığlık yükseltsek umutlarımızı

sonra sevsem
deli gibi
su an gibi
sevsem

yüreğim sol yanımdaki varlığını hiç unutturmadan
yerinden fırlayacakmışcasına hep atsa
şimdi olduğu gibi
ama şimdiki zamanki gibi korkmasam
eğerli
sözcüklerle başlayan cümleler kurmasam
ve gitsem
desem ki
bağıra çağıra
desem ki
…
bugüne kadar dudaklarımdan çıkmayan
ve
özlemle
söyleyebilmeyi
hatta belki gözyaşları içinde
ama güçlü
haykırabilmeyi umduğum
o sözcükler düşüverse dudaklarımdan
ve
sisler dağılsa o an
ürkeklik dağılsa
görmeden hissederek sarıldığım şey
sevda olsa
aşk olsa
sen olsan…
d.demir