T.C. YARGITAY
2.Hukuk Dairesi

Esas: 1987/4045
Karar: 1987/4734
Karar Tarihi: 25.05.1987

ÖZET: Davacı dava dilekçesi ile hem terk hem de geçimsizlik sebeplerine birlikte dayanarak boşanma kararı verilmesini istemiş yargılama sırasında isteğini terk sebebiyle boşanmaya hasretmişse de başlangıçta şiddetli geçimsizlikten boşanma istemiş bulunması davetin iyi niyetle yapılmadığının açık delilidir. Bu sebeple isteğin reddi isabetlidir.


(743 S. K. m. 132)

E. K. ile M. K. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda davanın reddine dair verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, terk ve şiddetli geçimsizlik sebebiyle boşanmaya ilişkindir. Davacı koca ihtar isteğinde bulunmakla o tarihten önceki olayları hoşgörü ile karşılamış aile birliğinin temelli sarsıntıya uğramadığını ortak hayatın çekilebilir olduğunu kabul etmiş sayılır.

Bir taraftan eşi ile geçinemediğini birlikte yaşama bilincinin ortadan kalktığını ileri sürerek boşanma isteyen kişinin öte yandan ortak hayata devam etmek üzere eşine ihtarda bulunması, iyi niyet kuralı ile bağdaşmaz. Bu bakımdan eve çağırma samimi bir arzunun ürünü olmadığı için ihtar hukuki sonuç doğurmaz. Başka bir anlatımla geçerli ihtardan söz edilemez.

Olayda davacı dava dilekçesi ile hem terk hem de geçimsizlik sebeplerine birlikte dayanarak boşanma kararı verilmesini istemiş yargılama sırasında isteğini terk sebebiyle boşanmaya hasretmişse de başlangıçta şiddetli geçimsizlikten boşanma istemiş bulunması davetin iyi niyetle yapılmadığının açık delilidir.

Yukarıda açıklanan sebeplerle isteğin reddinde bir yanlışlık bulunmadığından sonucu doğru olan hükmün onanmasına karar vermek gerekir.

Temyiz edilen kararın gösterilen sebeplerle ONANMASINA, oybirliği ile karar verildi. (¤¤)