|
|
|
|
|
|
sevgili Şehper,
koyu renklediğim kısım da kalıyoruz işte sadece.
hem de ,henüz kızınız yanınızdayken bu hissi yeterli bulmaya alıştırırken kendinizi..
karmaşık bir duygu bu,
beklentili olmakla açıklanamayan
hediye ise sn.duyurucu için bu karmaşık duyguların "nesnesi" bence..
"tanımlanamayan bir nesne"
|
|
 |
|
 |
|
Sevgili Ege,
Koyu renkle alıntılanan kısım bile aslında bencilce. Ben doğurdum ,ben büyüttüm, ben gözettim diye, dahası ben sevdim diye, koşulsuzca beni sevmekle ödevli bir canlı dünyaya getirmiş olamam. Yalnızca, bu hissi taşımam "mümkün" ise, gönüllü ödevimi sorumlu ve layıkıyla yerine getirmiş addedebilirim kendimi, o kadar. Yani bu beklentinin öznesi ve ödevlisi de; hayata armağan edilen çocuk değil, onu dünyaya getiren
Çok samimiyim. (Umarım bir gün olur da aramaz ise, kabahati onda aramam
)
Saygılarımla...