Olayın diğer bir yanı;

Biz avukat mühendis vb. yetiştirirken ciddi bir toplumsal yatırım yapıyoruz. Toplumun ürettiği değeri bu alanlardaki eğitim için harcıyoruz. Bir eğitim kurumunun (hele de üniversite ise) finansmanı az değildir.

Benim bir tanıdığım var. İşletme fakültesi mezunu. Koruma görevlisi olarak çalışıyor.

Düşünün; herkes üniversite sınavını kaldıracağım diyor. Yani 20 yıl sonra karşımıza 1000 lerce işsiz hukukçu, mühendis vb. çıkacak.

Burada insanların kendi yeteneksizlikleri ve talihsizlikleri sorun değil. Planlamanı yaparsın %10-20 fazla eleman yetiştirirsin. Böylece bu açığı kapatırsın.

Ama sınavı kaldırdık (sınav da tek başına sorun değil. Teknik liselerin mesler okullarının yeterli düzeye erişmesi, gerekli alt yapının sağlanması koşulu ile sınav kaldırılabilir. Çünkü bu arada erkenden hayata atılmak isteyen bir çok insan üniversite sınavına/bir kaç yıl daha okuyup bu displine girmeyi istemeyecektir).

Herkes üniversite mezunu, herkesin avukat, mühendis, doktor ünvanı var. Ama bu ünvanlara sahip olan insanlar bu işi yapmıyorlar veya yapamıyorlar. Bu toplumun emeğine yazık değil mi? Sadece günlük siyasi çıkar kaygısı ile o çocuğun 4-5 yılını ve toplumun ürattiği artıdeğerin bu kadar gereksiz kullanılmasına ne demeli?

Bence herkesi üniversite mezunu yapmak yerine herkesin okuma yazma öğrenmesine, her okula bilgisayar alınmasına öncelik verilmeli.

Eğitim düzeyi bu şekilde yükselir. Benim ülkemde hala Türkçe bilmeyen insanlar varsa ben her ile üniversite kurdum, isteyen herkesi üniversiteden mezun edeceğim diyerek kendimi aklayamam.

Bu sadece basit ve ucuz siyasi çıkar hesabıdır. Heba edilen ise benim ve toplumun emeği.