31-12-2007, 11:20
|
#208
|
|
Abdülhak Hamit Tarhan der ki;
"En güzel,en büyük,en doğru şiir;bir hakikat-i müdhişenin (müthiş bir gerçeğin) tazyiki altında hiç bir şey söyleyememektir.İnsan bazı kere hatırına gelen bir hayali tanıyamaz;o kadar güzeldir.Zihninden uçan bir fikre yetişemez;o kadar yüksektir.Kalbinde doğan bir hissi bulamaz;o kadar derindir.Bu acz ile bir feryat koparır;yahut pek karanlık bir şey söyler;yahut hiç bir şey söyleyemez de kalemini ayağının altına alıp ezer;bunlar şiirdir."
Daha güzel bir tanımlama görmedim.Böylesine ancak şapka çıkarılır.
Saygılarımla...
|