kime şikayet etsem korkunç yalnızlıkları...
beni biraz tanır mı İstanbul sokakları...?

rahmetli babam beni getirmişti buraya...
gelecekde bir merhem olacaktım yaraya...

oku ve öğren dedi,ben burada askerdim...
o dağ köyünden gelip,devlete hizmet verdim...

her öğrendiğim kadar başladı yalnızlığım...
bilinmez acıları aşladı yalnızlığım...

okulum askerliğim,yurt dışına yol aldım...
hayatta okuduğum her kitaptan bal aldım...

döndüm güzel yurduma,selam verdim orduma...
nereye gitsem gider yalnızlığım zoruma...

atılımcı memurdum ilk görev yerim Bursa...
hiç bir şeye değişmem birisi bir şey sorsa...

beş yılım geçti burda,tipide kışda karda...
gönlüm sanki kalmıştı,İstanbulda baharda...

umutları dizerek tayınımı çıkardım...
bir otel odasında anıları yakardım...

ne sular aktı dostum,köprülerin altından....
zaman devamlı vurur kolundan kanadından...

geriye bakıyorum on sekiz sene olmuş....
istanbul başkalaşmış,keder dolmuş dert dolmuş..

yalnızlığım çoğalmış,izoleyim dostlarım...
beni en iyi anlar,istanbul sokaklarım....


akdevrim.08.12.2007.istanbul.zeytinburnu.