sizin gene iyi.benim olayım aile mahkemesinin önünde oldu.Mahkeme önünde duran polise şikayetçiyim dememe rağmen adam bön bön suratıma baktı.sonra Nöbetçi c.savcısının yanına inmek istedim ama başı kalabalık diye giremedim.adliye polisinin yanına gittiğimde allahtan yardımcı oldular.katları aradık.adam çoktan kaçmıştı.Güvenlik kayıtlarını aldırttım.aynı kişiden daha önce şikayetçi olduğum için dosyasını bulup savcısıyla görüştük.adam sağolsun biraz ilgilendi.beni ilgili karakola gönderdi.ben karakola gidip yerini gösterdim ama adam kaçmış bi kere bulamadık.sonra tutak hazırlatıp savcıya verdim.1 hafta uğraşma sonucunda hakkında yakalama çıkarttım.Yaklaşık 2 ay sonra yakalandı ve tahmin edin ne oldu?
cevap oldukça basit.İFADESİ ALINIP SERBEST BIRAKILDI.Nedeni de kaçma şüphesinin olmaması???
Bu adamı serbest bırakan zihniyeti bi düşünün.adamı buldurmak için kendi adaletimi yaratıp o karakol senin bu karakol benim heryere koşturdum ve neticesinde yine kaybeden ben oldum.Şimdi bir düşünün Aile mahkemesinin önündeki zeka yoksunu polis mi adalet sağlıyor,beni oraya buraya yardım olsun diye gönderen savcımı yoksa bütün evrakları benim hazırlatıp hakkında zor bela yakalama kararı çıkartan ben mi?
o gün şunu anladım.Kendi işini kendin yap ve bundan sonra böyle bir olay olursa sakın kimseye ağız eğme.kendi işini kendin gör!!!

saygılar