NİŞANLI




BİRİNCİ GÜN:

(Adam, selfservis bir kafede, elinde tepsiyle oturacak yer bakınır, arka taraflara doğru yürür, bir kız 4 kişilik masada tek başına oturmaktadır)

KIZ : (İçinden: Ayyy bu tarafa geliyoooo!!!)
ADAM : Pardon, şu sandalyeyi isteyecektim...
KIZ : Babamdan istemeniz gerekir.
ADAM : Anlayamadım????
KIZ : Şeyyy... yani evet.
ADAM : Sandalyeyi sormuştum... boş mu?
KIZ : Boşum.. yani bekarım...
ADAM : (İçinden: Fesuphanallah, çattık! Başka boş yer de yok aksi gibi.)
ADAM : Şuraya oturabilir miyim? Başka boş yer yok da...
KIZ : Evet evet, tabii, buyrun, şöyle gelin isterseniz (yanındaki sandalyeyi iyice kendisine doğru çeker)
ADAM : (Kızın karşısındaki sandalyelerden birine oturur) Teşekkür ederim, böyle iyi.
KIZ : Öyle mi geleyim? Olur, tamam... (Adamın yanındaki sandalyeye geçer)
ADAM : ???
KIZ : Afiyet olsun. Ben İrem, sen de Gökhansın; memnun olduk değil mi? (elini uzatıp adamın elini tutar ve sallamaya başlar)
ADAM : (Elini kurtarmaya çalışır) Şeyyyy... sağolun. (Pencereye doğru döner. İçinden: Ne diye buraya oturdum ki!)

(Adam kafenin içini gözden geçirir, başka boş bir yer aramaktadır, nihayet ta giriş kapısının orada bir masanın boşaldığını görür. Tepsisini alıp kalkar ama kızın sandalyesi geçişini engellemektedir)

ADAM : İzin verir misiniz?
KIZ : Hayır, evlenmeden olmaz!
ADAM : Ne?
KIZ : Ayyy.. aceleci şey! Kikir kikir...
ADAM : Lütfen, geçebilir miyim?
KIZ : Geç oldu tabii, nereye gidelim?
ADAM : Ne? Hanımefendi, izin verir misiniz şu tarafa geçeyim?
KIZ : Tamam canım, kızma, bu daha ilk günümüz... Sen hep böyle yaparsan evliliğimiz yürümez ki!!! (Ağlamaya başlar)
ADAM : Ya ne evliliği? Allah allah çattık yahu!
KIZ : Tabii önce nişan yaparız, biliyorsun nişanı kız tarafı yapar.
ADAM : Size mutluluklar dilerim hanımefendi.
KIZ : Ay çok şekersin valla, bunca yaşadıklarımızdan sonra bile hala hanımefendi diyorsun...
ADAM : Ne yaşadık ki?
KIZ : Elbette, ömür boyu yaşayacaklarımızın yanında bunlar hiç kalır...
ADAM : (İçinden: Deli midir nedir?)

(Adam hamburgerini bırakıp kafeden çıkar)



İKİNCİ GÜN:


(Adam otobüs durağında beklemektedir. Kız gelir.)

KIZ : Öyle gizli gizli takip etmene gerek yok ki...
ADAM : ??? Efendim?
KIZ : Nereye oturalım?
ADAM : Ne oturması? Evime gidiyorum ben...
KIZ : Aaaa.. ısrar etme gelemem...
ADAM : Ne ısrarı hanımefendi?
KIZ : Biliyorum ısrar değil, rica ediyorsun.. peki öyle olsun.. ama bir çay içip kalkarım tamam mı?
ADAM : Bayan ben sizi tanımıyorum. Ne diyorsunuz siz?
KIZ : Tabii daha iyi tanıyacağız, nişanlılık zaten çiftlerin birbirini tanıması için...
ADAM : Ne nişanı, ne oluyor ya, çıldırtma beni?
KIZ : Ayyy ne güzel, benim için çıldırdığını biliyordum zaten...
ADAM : Öffff!!!!
KIZ : Cumartesi aile arasında yapalım mı?
ADAM : Neyi?
KIZ : Nişanııııı...
ADAM : (Duraktan çıkıp, ters tarafa doğru yürümeye başlar.) Ya hep de beni mi bulur böyleleri?




ÜÇÜNCÜ GÜN:


(Kız adamın çalıştığı bankaya gelir)


KIZ : Sürpriiiizzz! Ben geldim canım!
ADAM : (İçinden: Canın çıksın! Ama müşteriye mecburen iyi davranmalıyım. Sakin ol Gökhan.) Hoşgeldiniz. Nasıl yardımcı olabilirim?
KIZ : Öğle yemeğine nereye gitsek?
ADAM : Ben bankada yiyorum.
KIZ : Bankda mı? Çok romantik! Düşünsene, ekmek arası birşeyler almışız, bankda oturuyoruz, yavaş yavaş kar yağıyor... Ayyy ne güzel!
ADAM : Bankamızda hesabınız mı var?
KIZ : Yooo... Açayım mı? Sık sık görüşebilmek için..
ADAM : Yok, hiç gerek yok.
KIZ : Tabii, insan sadece nişanlısını görmek için de gelebilir değil mi? Nasıl olsa nişanlına karışacak değiller...
ADAM : Nişanlım yok hanımefendi.
KIZ : Tamam canım, daha cumartesiye iki gün var ama nişanlı sayılırız.
ADAM : (Yanındaki iş arkadaşına dönerek) Aynur hanım, benim müdür beyle görüşmem gerek, hanımefendiye yardımcı olabilir misiniz?
AYNUR HN. : Elbette... (Kıza hitaben) Buyrun ben yardımcı olayım size...
KIZ : Çok tatlı değil mi?
AYNUR HN. : Efendim, anlayamadım?
KIZ : Gökhan'ı diyorum... Çok tatlı.. Utandı bak işyerinde olunca... Asılmıyorsun nişanlıma değil mi? Bak gözlerini oyarım senin!
AYNUR HN. : Ne diyorsunuz hanımefendi?
KIZ : Numara yapma bana! Gökhan'a nasıl baktığını gördüm... Hiç heveslenme, nişanlımı kimseye kaptırmaya niyetim yok! (Aynur hanımın saçına yapışır)
AYNUR HN. : Ayyy! İmdat! Güvenlik! Güvenlik! Biri şu kadını dışarı çıkarsın.




DÖRDÜNCÜ GÜN:


KIZ : Siz de nişanımıza geliyor musunuz müdür bey?
MÜDÜR : Kimin nişanı?
KIZ : Benle Gökhan'ın... Aaaa yoksa davet etmedi mi sizi? Mutlaka gelin. Bu cumartesi. Aile arasında yapıyoruz ama siz de aileden sayılırsınız.
MÜDÜR : (Telefonla) Gökhan bey, biraz gelir misiniz?
(Müdürün çağırması üzerine Gökhan gelir, müdürün odasında kızı görünce ağlayacak gibi olur.)
GÖKHAN : Buyrun müdür bey...
MÜDÜR : Gökhan hayırlı olsun, nişanlanıyormuşsun.Hanımefendi söylemese haberimiz olmayacak valla...
GÖKHAN : Müdür bey, hanımefendi... Yani ben..
MÜDÜR : Anlıyorum, anlıyorum... Ama utanacak bir şey yok evladım... Hadi sizin hazırlıklarınız falan vardır, bugün izinli sayalım seni...
GÖKHAN : Müdürüm yok öyle birşey...
KIZ : Ayyy... Çok teşekkür ederim müdür bey. Öyle iyi oldu ki. Gerçekten çok şey var hazırlanacak. Hadi Gökhan, biz çıkalım... (Gökhan'ın koluna girip, dışarıya çekiştirir)
GÖKHAN : Müdür bey...
MÜDÜR : Tamam tamam, teşekküre gerek yok...

(Kız neredeyse sürükleyerek çıkarır Gökhan'ı bankadan)

KIZ : Valla ne iyi bir müdürün varmış, halden alıyor... Bak, diyorum ki, önce gidip benim nişan giysimi alalım, sonra da sana bir takım elbise bakalım.
GÖKHAN : Yeteeeeeerrrr.....



BEŞİNCİ GÜN:


Hürriyet Gazetesi'nin haberi : Dram! Nişanlısını cadde ortasında boğarak öldürdü. Nişan
hazırlıkları için çok borçlanan genç adam, önce nişanlısını boğdu, sonra kendisini otobüsün altına atmak isterken yakalandı.


Sabah Gazetesi'nin haberi : Bankacının cinneti! İşyerinde bunalan genç nişanlısını öldürdü. Bir bankada çalışan G.A. İşyerindeki sorunlarla başa çıkamayınca bunalıma girdi. Cinnet geçiren genç adam, nişanlısını boğarak öldürdü.


Posta Gazesinin haberi : Nişanlı çiftin kavgası ölümle bitti. Nişan elbisesini dekolte bulan genç adam, nişanlısını boğdu. Zavallı genç kız olay yerinde hayatını kaybetti.


(Aralık - 2006)