O kadar çok sevdim ki ölmek istedim tekbakışıyla bile. O kadar sevdim ki gözlerine bile bakamadım. Sesini duyduğumda, onunla konuştuğumda dünyada duyabileceğim en güzel Ahmet diyen insan o olacağını anladım. Gittiğinde ise, ölümü ve ağlamaktan bir insanın gözlerinden 6 ay tek damla yaş akamayacağını, tekrar sevemeyeceğimi ve asla unutamayacağımı anladım. 100 kıta şiirlerin bile yazılabileceğini, seveceğim herkesi eksik seveceğimi, herkeste ona ait bir şeyleri arayacağımı, her şeyde ona ait bir şeyleri bulmaya çalışacağımı anladım. Ve anladım ki Bahar The Monna yı tekrar göremeyeceğim. Şimdi nerede, nasıl bilmiyorum ama yazdığım tek şiiri, onu en son gördüğüm zamanki şiirimi okusun ve bir insanın 8 sene geçse bile sevdiği için nasıl şiir yazabileceğini görsün isterdim. Adı Konmamış bir şiiri;

SENİ HAK ETMİYOR BENİM GÖKYÜZÜM
BU KADAR DA MAVİ OLMAMALIYDIN
HİÇBİR ZAMAN ÇİÇEK BÜYÜTMEDİM Kİ
ÇİÇEKLERİN DERDİNİ NERDEN BİLEYİM
ELLERİM ŞEFKATLE TUTULMAMIŞTIR
AĞAÇLARIM YORULDU YAPRAK DÖKMEKTEN

SENİN KABIN DOLMAZ YAĞMURLARIMLA
BAŞKA BİR GÖKYÜZÜ DENEMELİSİN
BEKLEDİĞİN YAĞMURU YAĞMAYACAĞIM
ELİMDEKİ KİRLER HALA DURUYOR
HENÜZ GÜL TUTMAYA ALIŞAMADIM
DÜŞTÜĞÜM ÇUKURLARDAN ÇIKAMIYORUM

SENİ SONBAHARA YAKIŞTIRAMAM
ÜŞÜMENİ İSTEMEM SOĞUKLARIMDA
ÇIRPINACAĞIN SUYA GİRMEMELİSİN
BENİ ISLATMAYAN YAĞMURLARI BUL
SENİ SEVDİĞİMİ BİLMEMELİSİN
NE OLURSA OLSUN GİTMEMELİSİN