Güneş Batarken
Bir kederli günümde ben
Karşıda batan güneşi
Seyreyledim Kadıköy'den.

Parlak,bakır bir tepsi
Yaklaştı tepelere,
Sevinçle karışık bir hüzün
Çöktü onu seyredenlere.

Bir değişme oldu ansızın
Kapanmış fincana döndü,
Gelecek gece ve gündüzün
Sırlarını topladı bir bir
Fal gibi içine gömdü...
Tepeler mi yükseldi bilmem?
Kayboluverdi ortadan.
Ben birşeyler sezmek isterken ondan
Belki de beni falcı sandı hâlimden.

Tepeler yuttu fal fincanımı
Ben çözemeden falımı...

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.