Not: "Hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması" suçu TCK m.117 değil 177'de düzenlenmiştir.

5237 Sayılı TCK
Madde 177: Gözetimi altında bulunan hayvanı başkalarının hayatı veya sağlığı bakımından tehlikeli olabilecek şekilde serbest bırakan veya bunların kontrol altına alınmasında ihmal gösteren kişi, altı aya kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır.

Yukarıdaki madde hükmünden de açıkça anlaşılacağı üzere söz konusu suç, tehlike suçudur. Suçun doğması için zararın meydana gelmesi aranmaz. Bu konuya ilişkin olarak iki örnek verirsek:

Birinci örnek: A, pitbull cinsi köpeği ile sokakta gezintiye çıkmıştır. A'nın bir an için köpeğini serbest bırakmasıyla köpek, çevredeki insanlara saldırmış ve fakat kimse bu saldırı neticesinde zarar görmemiştir.

İkinci örnek: A, pitbull cinsi köpeği ile sokakta gezintiye çıkmıştır. A'nın bir an için köpeğini serbest bırakmasıyla köpek, çevredeki insanlara saldırmış ve bu saldırı neticesinde 7 yaşındaki bir çocuk ölmüş ve bu çocuğun babaannesi olan zât da yaralanmıştır.

Kanımca birinci örnekte A'nın, TCK m.177 çerçevesinde sorumlu tutulması isabetli olacaktır; ancak aynı maddeden sorumluluğu ikinci örnekteki A için de kabul etmek ne adalet duyguları ne de Ceza Kanunu ile bağdaşabilirdir.

İşte yukarıdaki haberde yer alan sanığın köpeklerini sokakta serbest bırakması neticesinde 9 yaşındaki bir çocuğun yaralanması olayında, sanık hakkında TCK m.177 çerçevesinde hüküm kurmak isabetli olmayacaktır. Bu bakımdan yerel mahkemenin verdiği kararı yerinde bulmadığımı belirtmek isterim.

Gerçekleşen sonuç ile sanığın davranışı arasında nedensellik bağı kurulabilirdir. Bu nedensellik bağının, kast aracılığıyla mı taksir aracılığıyla mı kurulduğuna bakarsak:

Olayda verilen bilgiler çerçevesinde sanığın gerçekleşen sonuca, bilerek ve isteyerek gerçekleştirdiği davranışı neticesinde sebep olmadığını belirtmek gerekir.

Sanık, hukuk düzeninin kendisine yüklediği belli bir davranışta bulunma yükümlülüğünü yerine getirerek önleyebileceği bir neticeye istemeden neden olmuştur. Bu bakımdan sanığın sorumluluğu taksir cihetinde tayin edilmelidir. Ancak, bu noktada da taksirin basit mi yoksa bilinçli mi olduğunun tayin edilmesi gerekecektir.

TCK m.22/3'e göre; bilinçli taksir, failin sonucu öngördüğü fakat istemediği hallerde söz konusudur. Bu noktada şunu belirtmek gerekir ki; eğer olayımızda sanık, köpeklerini serbest bırakırken köpeklerinin çevreye saldırıp birilerine zarar verebileceğini öngörmüş ve fakat köpeklerini durdurabileceğini düşünmüş ise bilinçli taksirle hareket etmiştir ve sorumluluğu da bu cihette tayin edilmelidir.

Saygılarımla.