Doğaya Dönmek
Kulak verip de çıplak yalnızlığın sesine
Doğa,ben ve hava beraberdik yine.
Havayı kirleten yalnızca benim nefesim
Tüm kalabalıklar benim
Doğada yankılanan tüm sesler benim sesim.
Ruhum gündelik safrayı attı
Doğaya kendini boşalttı.
Şimdi kuş kanadında hafif,yüksek...
Hergün hergün şehirde
Yaşadığımızı zannedip ölsek de
Sanki yeniden doğmak için keşke
Hergün hergün doğaya dönsek,dönebilsek...

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.