Çöp Çatan
Bir ihtiyar bekler heran
Hayat denizinin önünde.
Dallar keser evlilik ağacından
İrili-ufaklı çöpler yapar
Gönlünün dilediği gibi
Birleştirir onları çifter çifter
Sonra önündeki suya atar
Ve burada işi biter...

Sessiz,dalgasız günlerde denizde
Çöplerde bir durgunluk
Bir hayat akışı var.
Ama olmaz ki bu dâima böyle
Güvenilmez denize.
Birgün bir rüzgâr çıkar
İşte bu hengâmeyle
Kimi ayrılır çöplerin,
Kimi didinir,çabalar
Sanki yekvücud olur
Başlar bin minnetle duaya:
'Ey çöp çatan kırılmasın ellerin...'

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.