Biraz geç oldu ama olsun sağlık için hiç bir zaman geç değildir.



Orta yaşlı ve düzgün giyimli bir adam sessizce kafeye girerek

köşedeki masaya oturur. Garsona sipariş vermek için beklerken yan

masadaki gençlerin kendisine bakarak gülüştüklerini farkeder. Belli ki

yakasına taktığı küçük pembe kurdele şeklindeki rozetine gülmektedirler.

Bu alaylı bakışları

görmezden gelen adam, yan masadakilerin bu ısrarlı

sırıtmalarına dayanamayarak elini lacivert ceketinin yakasındaki rozete

götürerek,


"Bu mu?" diye bakışanlara sorar.


Yan masadakiler yüksek sesle gülerek, "Küçük güzel pembe

kurdeleniz lacivert ceketinize pek de yakışmış!" diyerek sırıtmaya

devam ederler.


Orta yaşlı adam bu sözü söyleyen delikanlıya dönerek, "Lütfen

masama buyrun bunu tartışalım" der.


Biraz önce tüm sevimsizliğiyle sırıtan delikanlı sebebini

anlamadığı bir utanma ve sıkıntı hissine kapılsa da gelip masaya

oturur. Adam anlaşılır ve yumuşak bir sesle, "Bu rozet tüm dünyada,

içinde olduğumuz ayda, kadınların arasında meme kanseri bilincini

yaygınlaştırmayı ifade ediyor. Ben bu

rozeti annemin adına takıyorum" der.


Bu açıklama karşısında başkalaşan delikanlı, "Çok üzüldüm,

anneniz meme kanserinden mi öldü" diye sorar.


"Hayır" diye cevap verir orta yaşlı adam ve devam eder:


"Annem sağ. Küçük bir çocukken kendimi yalnız hissettiğim

korkulu anlarımda her zaman başımı saklayabileceğim ve huzur bulacağım

yumuşak bir yuvadır annemin memeleri. Annemin memesi ve sağlığı için dua

ediyorum."


"Hımmm" diye kekeler delikanlı.


"Bu rozeti karım için takıyorum" diye devam eder orta yaşlı adam.


"Karınız da herhalde iyi" diye sorar dilekanlı.


"Evet, evet" der adam:


"Karımın memesi her ikimiz için aşk ve sevgi kaynağı olmuştur

her zaman. 23 yıl önce sevgili kızımızı beslemiştir memesiyle. Karımın

memesi ve sağlığı için tanrıya şükrediyorum."


"Sanırım kızınızın sağlığı için de takıyorsunuz?"


"Hayır... Kızımı bir ay önce meme kanseri nedeniyle kaybettik. Yaşının
çok genç olduğunu düşünerek ihmal etmiş memesinde farkettiği kitleyi.

Bu nedenle geç kaldık."


Genç delikanlı, yüzündeki utangaç ve üzüntülü bir ifadeyle,

"Çok üzgünüm bayım. Özür dilerim" der...


Orta yaşlı adam "Kızımın anısına öğünerek takıyorum bu küçük

pembe kurdeleyi. Bu sayede çevremdekileri de aydınlatabiliyorum. Şiimdi

evine git, karınla, kızınla, annenle konuş" deyip cebinden çıkardığı

küçük pembe kurdele rozetini uzatırken, delikanlı öne eğilir ve

"Takmama yardım edebilir misiniz?" diye mahçup mahçup sorar.


Bu öyküyü Türkiye Meme Vakfı'ndan Dr. Can Gürbüz gönderdi.. Öykünün

altına bir de not düşmüş: "Bir mumun, diğer mumu yakarak aydınlatmasıyla

kaybedeceği hiçbir şey yoktur.. Lütfen bu hikâyeyi yayarak diğer mumları

da aydınlatın...

Tüm aydınlıklar kadınların olsun..."

Sağlıklı günler dilerim. Bir tek onun telafisi yok...

Şenay