Yeni Bir Avukatın Yaşadığı Zorluklar

Alıntı: Yazan Av.AAO Sayın Dikici olmasa yelkenler inebilirdi. İnsan hep bir umut ışığı arıyor. Ayrıca "çok da parlak görünmüyor" dedim. Tamamen karanlık demedim. Sadece gönül o ışığı daha parlak görmek istiyor. Herkese göre değişeceğini peşinen kabul etmekle, ayda 1500 TL toplam gideri olan bir meslektaşımız kaçıncı yılında yeni model bir araba ve kaçıncı yılında bir büro ya da ev edinmeye cesaret edebilmişse başarılı sayılır? Bunun bir formülü var mıdır, cevap herkes açısından genel-geçer midir?

Ben, meslekte 1o yılımı tamamladıktan sonra ev sahibi olabildim. Ama, yanılmıyorsam meslekteki iki veya üçüncü yılımdı, taksitle, öderken çok da zorlanarak Renault Spring (en ucuzuydu) araba almıştım. Araba almak nispeten kolay.

Bence bu durum, başarının veya başarızlığın ölçüsü olamaz.

Hemen hiç bir meslekte durum farklı değildir. Hayat gerçekten zor. Aradan geçen yıllara rağmen, halen gelecek kaygısı duyuyorsak; bir yerlerde ciddi hata vardır. Bu hata, ülkenin geçmişten gelen hatalı idare edilişi ile ilgilidir.

Bir günde, bir ayda, bir yılda ciddi değişimler mümkün olamayacağı için, mesleğimizi bırakıp, bilmediğimniz tamamen yabancısı olduğumuz alanlara girmemiz, boşa geçen yıllara neden olacaktır.

Herkes bildiği işi yapmalıdır. Bilmiyorsa öğrenmeli, az biliyorsa daha çok bilmelidir. Ama başka işe heves etmemelidir.

Ben bir iki kez denedim hüsranla sonuçlandı. Aman ha!

Yine ne varsa mesleğimizde var.

Sayın Dikici siz geçmişten bahsediyorsunuz burada mevzuu gelecek.Şu anda Türkiyede her ay bir Hukuk Fakültesi açılıyor oy avcılığı yapılıyor sırtımızdan.3-5 yıla kalmaz her aileye bir avukat düşecek nüfusa erişiriz.Avukatlık sınavı gelmezse tekrardan 100 bine çıacağız 5 yıla kadar.Avukatlık eğer piyasa ise bu piyasa konsolide olacaktır.Yani mutlaka büro kapatan 10 binlerce avukat göreceğiz.

Alıntı: Yazan Av.Hukuki Sayın Dikici siz geçmişten bahsediyorsunuz burada mevzuu gelecek.Şu anda Türkiyede her ay bir Hukuk Fakültesi açılıyor oy avcılığı yapılıyor sırtımızdan.3-5 yıla kalmaz her aileye bir avukat düşecek nüfusa erişiriz.Avukatlık sınavı gelmezse tekrardan 100 bine çıacağız 5 yıla kadar.Avukatlık eğer piyasa ise bu piyasa konsolide olacaktır.Yani mutlaka büro kapatan 10 binlerce avukat göreceğiz.

Sayın meslektaşım,

Bir meslektaşımız daralmış, sıkıntısını aşmak, paylaşmak istemiş.

Mesleği bırak demek bu kadar kolay olmamalı. Yıllarca emek vermiş, avukat olmuş bir kişiye ben şahsen sonuna kadar mücadele et derim.

Avukatlık sınavı sadece yeni mezunlara değil, faal avukatlara da getirilmelidir.

Ayrıca benim geçmişi anlatmam, sıkıntıyı hepimiz çektik, pes etmek çözüm değili anlatmak içindir.

Yanıtları süratlice okudum. Evet insan seçtiği mesleğini severek uzun yıllar yapabilmeli mesleğini icra ederken mutlu olmalı ve heyecan duymalı yaşam sevinci duymalı ancak bunları yaşamak tamamen meslektaşların imkanı dahilinde değil,yönetiimin kararları da çok önemli, istense ve ciddi şekilde ele alınsa mesleğimizin daha cazip hale getirilebileceğine inananlardanım ama maalesef bundan itina ile kaçınılıyor, bilmiyorum sebebini belki başka bir düzen kurma özlemi olabilir veya bilmediğim başka bir sebep... Ama bu arada çeşitli sıkıntılar yaşayan meslektaşlar için üzgünüm ve duacıyım...

Avukatlık Mesleğ kötü hastalığa yakalanmış doktor elbette gerçeği hastaya söylemeli değil mi?Bırak demek mecburi, eğer gemisini kurtaramadıysa.Batan gemiyle batsın mı?

Alıntı: Yazan zedo Yanıtları süratlice okudum. Evet insan seçtiği mesleğini severek uzun yıllar yapabilmeli mesleğini icra ederken mutlu olmalı ve heyecan duymalı yaşam sevinci duymalı ancak bunları yaşamak tamamen meslektaşların imkanı dahilinde değil,yönetiimin kararları da çok önemli, istense ve ciddi şekilde ele alınsa mesleğimizin daha cazip hale getirilebileceğine inananlardanım ama maalesef bundan itina ile kaçınılıyor, bilmiyorum sebebini belki başka bir düzen kurma özlemi olabilir veya bilmediğim başka bir sebep... Ama bu arada çeşitli sıkıntılar yaşayan meslektaşlar için üzgünüm ve duacıyım...

Aynen katılıyorum.
Meraklanılmasın, şu sıralar batan yok, ama işlerin gün geçtikçe kötüye gittiği gerçeği var. Ben bunu ifade etmek istedim. Çevremdeki 15-20 yıldır bu mesleğin içinde olan tanıdıklarım anlatıyor: 90'ların başı yeni başlangıçlar yaptıkları zamanlar zor, 93-94'den 2001'e çok iyi bir dönem, 2001-2007 aralığı eldekini tutma ve standartlarını düşürmeme mücadelesi, 2007 ve devamı sürekli inişte olan bir grafik olarak tanımladılar.
Şimdi dön de kendine bak dedim. Zaten benim büromun açılışı 2008'in başı, yani sürekli inişte olan bir grafik çizilirken ben girişmişim bu işe. Avukatlığın altın yıllarını zaten hiç yaşamamışım.
Konuya katılıp cevaplarını sirgemeyenlere teşekkürler.

Sayın newt law..Ya meslek liseli olup da 4 yıl boyunca kat sayı eşitsizliğinin kaldırılmasını bekleyip hüsrana uğrayan ve sonunda soluğu (İstanbul Üniversitesinin Hukuk Fakültesinde almayı hak ederken) Adalet Meslek Yüksek Okulunda alan, mezun olup bi kuruma atanarak Hukuk maratonuna devam eden bana ve benim gibilere ne demeli...?
Kim bilir ne zaman avukat olacağım..Ya da çalıştığım Bakanlıkta Hukuk Müşaviri..Hakimlik ve Savcılığın bahsini dahi yapamıyorum farkındaysanız..Malum bir de yaş sınırı..Kıyısında köşesinde olurum artıkAnlayacağınız herkesin sınandığı bir zorluk var..Sabırlı olacağız.

Alıntı: Yazan Av.AAO Aynen katılıyorum. Meraklanılmasın, şu sıralar batan yok, ama işlerin gün geçtikçe kötüye gittiği gerçeği var. Ben bunu ifade etmek istedim. Çevremdeki 15-20 yıldır bu mesleğin içinde olan tanıdıklarım anlatıyor: 90'ların başı yeni başlangıçlar yaptıkları zamanlar zor, 93-94'den 2001'e çok iyi bir dönem, 2001-2007 aralığı eldekini tutma ve standartlarını düşürmeme mücadelesi, 2007 ve devamı sürekli inişte olan bir grafik olarak tanımladılar. Şimdi dön de kendine bak dedim. Zaten benim büromun açılışı 2008'in başı, yani sürekli inişte olan bir grafik çizilirken ben girişmişim bu işe. Avukatlığın altın yıllarını zaten hiç yaşamamışım. Konuya katılıp cevaplarını sirgemeyenlere teşekkürler.

96 numaralı gönderiye, meslekte 10-15 yılını devirmiş meslektaşlarımın yorumlarını beklerim.

bu konuda meslekte en azından 10 yılını doldurmuş meslektaşların bir şeyler yazmaları gerekir.

ilk başlarda yaşadıkları ekonomik zorlukları nasıl atlatmışlar, müvekkil çevrelerini nasıl genişletmişler, umutsuzluğa kapıldıkları anlarda neler yapmışlar.

yazılacaklar emin olun çok değerli olacaktır.

Alıntı: Yazan Av.AAO 93-94'den 2001'e çok iyi bir dönem,

Bu dönem neden iyi olarak değerlendirildi bilmiyorum. Ama bildiğim bu dönemin ekonomik bunalımlar dönemi olduğu; icra takiplerinin arttığı; ama avukatların ''Alacaklıda para yok, borçluda para yok.'' ''İş çok, para yok'' dedikleri bir dönemdi.

Diğer dönemleri zaten siz de biliyorsunuz.

Stajım başlar başlamaz bir avukatın yanında çalışmaya başladım ve çeşitli sebeplerden ötürü çıkmak zorunda kaldım.Daha sonra başka bir meslektaşımızın yanına girdim.O nasıl bir ego tatminidir hala daha anlamakta ve çözmekte zorlandığım bir husus.Meslektaşına 3.kişiler nezdinde ''ELEMANIM'' diye hitap eden,''Arkadaşı cumartesi günü ÇALIŞTIRIYORUM''deyip ardından kahkahayı basan ancak bütün tahsilatları yapan,dilekçeleri yazan hafta içi 20:30' a kadar çalışan zerre fazla mesai ücreti bile talebi olmayan ben anlayacağınız üzere 10 aydan fazla dayanamayıp ayrıldım. Bin bir umutla iş aramaya başladım.O benim şansızlığımdı herkes öyle olamaz diyerek bir umutla sarıldım.Ancak gördüm ki sistem hep aynı.Bu tarz muameleler beni meslekten soğutmaya ve sinir sistemimi alt üst etmeye başladı.Baktım gidişat kötü aile de destek oluruz sana deyince ofis açtım.Sabah 9 akşam 18:30'da kapatıyorum.Sanıyorlar ki birileri geliyor ve ben de yoğunum o nedenle bu kadar kalıyorum.Üstelik her gün muhtelif kişilerin bugün birisi geldi mi?İşler nasıl?Soruları da ayrı bir can sıkıcı olay.Daha önce herkes ofisi aç sana veririz,kart bastır yanımıza gel diyenler şuanda kayıp.Özellikle de arkadaşları arayıp da ''Nasılsın''diye sorduğumda yoğunum bir ara görüşelim şeklinde beyanlarının sizde neler yarattığını az çok anlayabiliyorsunuzdur.Artık kağıtları delip dosyaya takmayı bile özledim. Soranlar olacaktır hiç iş yoksa 9 saat kalıp neler yapıyor diye ofis temizliği.Hiç çay içmeyen ben demlik hiç inmiyor ocaktan.Dahası umutsuzluğa kendimi kaptırıp zaten yeteri kadar soğumuş olan mükemmel mesleğimden daha fazla soğumamaya özen gösteriyorum.Elbet süreç hep bu şekilde olmayacak.Bir yerde değişecek.Şunu da eklemekte fayda görüyorum arkadaşlar,akrabalar gelsin de ofis benden başka yabancı yüz görsün sıkıntım geçsin diye ancak onlar da gelmiyor,sonuçta yoğun olanlar var.(Drama öyküsü kaleme almış gibi hissettim bir an)

Alıntı: Yazan av.nö .Elbet süreç hep bu şekilde olmayacak.Bir yerde değişecek.

Bu belirttiğiniz çok doğru, bu süreç hep yaşanıyor ancak dediğiniz gibi nasıl olduğunu anlamadan süreç değişiyor. Telefonlarınız susmuyor, gelenlerle, randevu almadıkları için, görüşmüyorsunuz. Emin olun, sizin de böyle olacak, çok kazanacaksınız...

Avukatlık mesleğinin olmazsa olmazı kendine güvendir bana göre. Ayrıca karamsarlık işleri bozmaktan başka bir şeye yaramaz.

Hayatın her karesinde karamsarlık başlı başına büyük bir sorundur. Ancak ben kendime çok güveniyorum demek de kirayı, elektriği, bağkuru vs ödemeye yetmiyor. Geçim derdi kendini gösterdiğinde bunlar çok fazla avutmuyor.

Geçen sene sonunda okulu bir yıl uzattığım kesinleşince ne yapacağımı şaşırmıştım. Memlekette kalıp körelmeyi ve hatta çürümeyi düşünmüyordum. Ne yapsam ne etsem derken cebimde en fazla bana iki hafta yetecek parayla tek başıma Ankara'ya geldim. İş aradım, sıfır tanıdık olunca kendi alanımla ilgili bir iş bulmakta zorlandım tabi. Şimdiki işimi bulana kadar Burger-King, Mc-Donalds türü yerlerde çalıştım. Benim gibi günde 12 saat uyuyan bir bünye için oldukça yorucuydu.

Şu an çalıştığım işi buldum tamamen şans eseri. Bir şirketin sahibinin yaklaşık 500 davasıyla ilgileniyorum işverenimle birlikte. Yine sömürülüyorum tabi; günde 9 saat çalışıyorum mesaiye kalıyorum maddi hiçbir karşılığını alamadan. Bazen pazar günlerimi dahi feda ediyorum Ama eldeki mevcut tüm dosyaları tek tek boş kaldıkça okuyorum AİHM'ne ben dava açıyorum, davaları ben temyiz ediyorum, dava açıyorum, cevap veriyorum. Sırf bunları deneyimleyebilmek için sabrediyorum. Meslek yaşamına atılınca da sömürüleceğim ama olsun elbet rahat edeceğim. Avukatlık ruhsatımı aldığımdan itibaren başkasının yanında çalışmayı hiç mi hiç düşünmüyorum. Hem avukatlık mesleğinin şekli hem de benim karakterim buna müsait değil. Borç harç açarım bir büro ne olacak Yeter ki mesleğimi tam anlamıyla hissederek yapayım. Seviyorum çünkü Hukuku. Aslında sevmediğimi düşünürdüm ama seviyormuşum

Neden başarılı olmayalım ki? Hepimiz aynı fakülteden mezun oluyoruz, yolumuzu kendimiz çiziyoruz daha sonradan. Tabi kimisi +5 +10 adım önde başlıyor. E kimisi de daha bebekken şanslı doğmuyor mu? O şanslı! olanlara rağmen tüm fedakarlıklarla bu fakülteye gidebildiysek neden meslek yaşamımızda da aynısını başarmayalım. Birazcık zorlanalım, inanın hiç korkmuyorum maddi zorluklardan. Çünkü şu an bu zorluğu son derece net yaşıyorum, bundan daha kötü ne olabilir ki diyorum

Hayatta her şey ol; ama şu gün koşullarında yeni avukat olma.Fakülte bitince dünyayı kurtarabileceğini sanırken, kendini kurtarma mücadelesine düşüyor insan.Tahayyül ettiğin hukuk ortamıyla alakası olmayan durum ve koşulların içinde buluyor insan kendini.Memurların avukata enseye tokat gittiği,hakimin iki cümle ettikten sonra canını sıkan,kolluk görevlilerininse gözünün göresi gelmediği bir insan oluyorsun.En çok hacizlerde nefret eder oldum bu bakış açısından.

"avukat dediğin hem gece gündüz çalışacak, hem zeki ve girişken hem de aklında ne kadar sorun olursa olsun her zaman dikkatli ve uyanık olacak" işte avukattan beklenilen insanüstü performans.

Alıntı: Yazan sdakaya "avukat dediğin hem gece gündüz çalışacak, hem zeki ve girişken hem de aklında ne kadar sorun olursa olsun her zaman dikkatli ve uyanık olacak" işte avukattan beklenilen insanüstü performans.

Bir avukat "zeki ve girişkense" gece gündüz çalışmasına gerek kalmıyor, dikkatli ve uyanıksa çok çalışmasına bile gerek kalmıyor...

Alıntı: Yazan sdakaya "avukat dediğin hem gece gündüz çalışacak, hem zeki ve girişken hem de aklında ne kadar sorun olursa olsun her zaman dikkatli ve uyanık olacak" işte avukattan beklenilen insanüstü performans.

Siz He-Man'den bahsediyorsunuz sanırım.

Bağlı çalışan bir avukatsa bu kişi, görevini doğru ve zamanında yapması yeterlidir. Öyle girişken, uyanık vs olması da gerekmiyor. Keza kimse gece gündüz çalışmasını beklemez, bekleyemez. Ancak bu biraz da çalışanın yapısı ile ilgilidir. Örneğin kimisi çok ağır çalışır, bir başkasının bir iki saatte tamamlayabileceği bir dilekçeyi, on günde tamamlayamaz. Bu tür örneklere sıkça rastlıyoruz.

Avukat serbest çalışıyorsa, işte o vakit biraz uyanık olması, girişken olması gerekebilir.

Neticede avukat sadece bir insandır, insanüstü bir performansı kimse bekleyemez, çünkü böyle bir şey gerçekleşemez. Avukat He-man değildir.

Avukatın hukuku iyi bilmesi,zeki ve çalışkan olması,gece gündüz çalışması v.s çoğu zaman yeterli olmayabiliyor. Belki yanlış düşünüyorumdur ama avukatlığın iki boyutu var.ilki hukukçuluk,ikincisi ise esnaflık...ne kadar iyi bir hukukçu olursanız olun eğer ikinci özelliği taşımıyorsanız başarılı olunmuyor...
Bağlı çalışırken size düşen görevleri yerine getirir,müvekkilden ücret alınmış olmasa bile maaşınızı alırsınız fakat büronuz varsa ve esnaf olmayı da becerememişseniz kamu hizmeti verir gibi çalışır durursunuz.

Kanunlara baksanız,

Avukatın mesleği kutsaldır (Avk. K. md.34),
Avukat, yargı görevi yapar (TCK md. 6/1-d,
Avukat, reklam yasağına tabidir (zira mesleği çok kutsaldır )
Avukatlık, kamu hizmetidir (Avk. K. md.1/1),
Avukat, yargının kurucu unsurudur (Avk. K. md.1/2),

Ama gel gör ki, devlet tarafından bu kadar düzenleme konulmasına rağmen, avukatlara yönelik hiç bir olumlu katkı sunulmamaktadır. Aksine mesleğinin icrası zorlaştırılmaktadır.

Madem avukatlık kanunlardaki gibidir, o halde devletin avukatlara bir takım ayrıcalıklar tanıması gerekmez mi,

Örneğin, vergi muafiyeti, sgk prim ödemelerinin devlet tarafından yapılması vb.

Çünkü, normal standartlarda faaliyet gösteren bir avukatlık bürosunun sırf aylık gideri orta sevideki bir kamu görevlisinin maaşı kadardır.

O yüzden gerek mesleğe yeni başlayan gerekse eskilerin durumu hem maddi hem manevi anlamda oldukça zordur.

Alıntı: Yazan Av.İsmail DEĞER Ama gel gör ki, devlet tarafından bu kadar düzenleme konulmasına rağmen, avukatlara yönelik hiç bir olumlu katkı sunulmamaktadır. Aksine mesleğinin icrası zorlaştırılmaktadır.

Bence vatandaşlara yönelik, hukuk güvenliği sağlanmalıdır. Vergisini veren vatandaş, hukuk güvencesine sahip olursa, dolaylı yönden avukatların da mesleki faaliyeti genişleyebilir. Tıpkı zorunlu sağlık ve trafik sigortasında olduğu gibi...

Alıntı: Madem avukatlık kanunlardaki gibidir, o halde devletin avukatlara bir takım ayrıcalıklar tanıması gerekmez mi,

Dünyada birçok meslek doğası gereği ayrıcalığa sahip olması gerekir.

Bugün İzmir Güzelbahçe Tapu Müdürlüğüne, müvekkilimle birlikte gittim -müvekkilim dün gitmiş, yeterli bilgiyi alalamış-

Memura avukat olduğumu söyledim, arzularımı bildirdim.

Bırakın herhangi bir tapu müdürlüğünü, bir devlet dairesinde ben böyle bir mesleki ayrıcalık görmedim. Hususi olarak bir memur, benimle ilgilendi, hiç oflamadan hangi defteri istediysem getirdi. Neyi sorduysam araştırdı, cevabını buldu geldi... Nihayetinde teşekkür ettim, hem de çok çok teşekkür ettim. Memurun cevabı ise kısa ve anlamlıydı; biz görevimizi yaptık...

Sanırım bu olay, kişiye özel ve o memura özel bir durum değildi, sanki birileri, şayet buraya bir avukat gelirse, kuş sütü eksik etmiyeceksiniz gibi birşey demiş...

Meslektaşım, o aşamadan sonra ayrıcalık zaten gelmişti, bırakın yanımda ki müvekkili, müdürlükte bulunan diğer vatandaşların ve hatta güvenliği sağlayan polisin dahi yaklaşımı ve bakışları değişmişti...

Kolay Gelsin...

Sayın Balku,bahsettiğiniz olması gereken yaklaşım tarzı fakat çoğu zaman bu tür karşılıklar bulamıyoruz...Kısa meslek yaşantım boyunca kamudaki memurlardan,kalem personelinden,icra görevlilerinden ve kolluktan bu tür yaklaşımları ikiden fazla görmemişimdir sanırım...

Avukatlara bakış açısı toplumda değişkenlik arz ediyor. Aslında bunlar görerek, taklit ederek yayılacak davranışlar. Bir iki kişi avukata saygı gösterince ya da kurumlardaki amir sıfatındaki kişiler bunu dikte edince ister istemez artık bu bir teamül haline gelecek. Avukatlık zor iş vesselam. Yerini, statünü herkese kabul ettirmekle geçiyor hayat. Hacizlerde eğer bir sanayi sitesine ya da esnafların çokça olduğu yere gidiyorsak, araç manevra aldığında haliyle bir dükkan önünden geçiyor ve herkeste gözler yavaşça açılıyor, "Acaba bana mı geldi?" düşüncesini sezebiliyorum.Avukat görünce şeytan görmüş gibi davranan var, çok para kazanıyor diyen, yalancı olarak yaftalayan, her çeşit muameleyi bize reva gören var. Ben artık statüsel durum ve olgulara takılmamayı öğrendim. Yeni avukatların bence en baştan bu bilinci edinmesi gerekiyor ki mücadele ruhunu yitirmesin.

Bence kimse arkasına, sağına soluna bakmasın.
Herkes önüne bakmalı.
ileriye, ileriye.
Avukatlık zor da diğer meslekler kolay mı? Hayatta ne kolay ki ağrısız sıkıntısız?
Aşık olduğunuz zaman o duyguyu en doruk noktasında yaşadığınız zaman bil acı çekiyor üzülüyorken niye sürekli bir şeylerden şikayet ediyoruz.

Avukatlık en güzel mesleklerden biri. Bütün genç meslektaşlarım ileriye bakmalı, sağındakinin solundakinin ne yapıyor olduğuna değil. Kendini geliştirmeli, büyük düşünmeli, biraz da hırslı olmalı. Bu çabalar eminim bir gün meyve verecek.