Alışkanlık Körlüğü

Bir makale okuyordum orada geçen bir kavramı paylaşayım,dedim.

"alışkanlık körlüğü"

Zihin alışkanlıklara, yeni çözüm olasıklarını göremez.Kişi günlük hayatın hep eski tas eski hamam düzenine saplanıp kalır, işleri her zaman herkesin yaptığı hep yapmış olduğu ve genelde hep yapıldığı gibi hallederse giderek bir tür "alışkanlık körlüğü" gelişir...(Yazı hanne Tügel, GEO,SHF.74)

Bu durumu o kadar çok yaşıyoruz ki bunun rahatsızlığını kemiklerimde hissediyorum.Herşeyin bizim kontrolümüz de olduğunu sanıyoruz. Çok ama çok yanılıyoruz. Bizi yöneten alışkanlıklarımız.

Heyacanımızı kaybetmiş ve hayata kendimizi kaptırmış durumdayız.Burada sorulan bazı sorulara bakın: Açsa kitabı bulacak cevabı. Tembellik ve alışkanlık ta hücrelerimize sirayet etmiş olduğunu görebiliyoruz.

Yaratıcı olmalı, her şeyi merak etmeli ve beynimizi kullanmamızın neticesinde alacağımız doyumu aramalıyız.

Gerçekten de alışkanlıklarımızın esiriyiz. Bu durum beni de çok rahatsız ediyor. En yaygın alışkanlıklarımızdan biri TV'dir. (TV'nin benim hayatımda pek yeri yok.) Bir düşünsenize, eve girer girmez TV açanlarımızın sayısı az degil. Birgün gazetesinde (Birgün öneririm bu arada) Turn off TV, Turn on Life (TV'yi kapa/hayatı aç) kampanyasını okumuştum. Çok hoşuma gitmişti (benim güzel hoş'um ). Egoma yenik düşüp "ben daha önce düşünmüştüm buna benzer bir slogan" demeden geçemeyecegim
Alışkanlıklarımız her yerde/her konuda alışkanlıklarımız var.. Kimilerimiz bu alışkanlıklarımıza slkl slklya baglıyız, onlardan vazgeçemiyoruz; dahası onların farkında bile değiliz ki sorgulamıyoruz; ya da farkında olup rahatsız olmayanlarımız var; değişimden ödü kopanlarımız da tabi( su öd meselesini de konuşmak gerek ) .. Halbuki hayatımızdaki rutinlerin dışına çıkabildiğimiz oranda yaşıyoruzdur/varızdır.. "Hayatın anlamı"nı arar dururuz ya, işte anlam, farklılık yarattıgımız anlarda gizlidir.. Değişimden, devinimden korkmadan, beynimizde afyon etkisi yaratan alışkanlıklarımızı hafifleterek yaşamalıyız.. Hatta duygusal ilişkilerimizde de aşkın/sevginin alışkanlığa dönüşmesi sorunu var ya; genelde böyle olur ama dediğim gibi, biraz rutinin dışına çıkarak, ilişkiye yeni güzellikler pompalayarak yaşamalı; her yenilikte sevgiliye yeniden aşık olarak..
Yataklarına alışıp başka yatakta uyuyamayanlar; hep aynı yörede tatil yapanlar; kendinden farklı buldugu insanları tanımaya çekinenler; sinkafı agızlarından düşürmeyenler (...), sizlere yani alışkanlıkları olan herkese; hepimize seleniyorum: ALIŞKANLIKLARIMIZIN BİZİ ELE GEÇİRMESİNE İZİN VERMEYELİM!

ANLAR - Jorge Luis Borges

Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
ikincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar.
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim,
seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
daha çok dağa tırmanır,
daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya,
Daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu
hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve
verimli kılan insanlardan olurdum.
Farkında mısınız bilmem, yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar, siz de "an"ı yaşayın.
Hiçbir yere, yanına; termometre, su, şemsiye ve
paraşüt almadan gitmeyen insanlardanım ben.
Yeniden başlayabilseydim,
ilkbaharda, papuçlarımı atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayakla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer
Ama işte, 85'imdeyim ve biliyorum
Ölüyorum

Jorge Luis Borges içimi titretti.İşte bu!Ne güzel anlatmış,olması gerekeni....

Anlar'ı hatırlattığınız için teşekkürler...

Saygılarımla

O yüzdendir mukallidin binlerce doğrusundan ziyade müctehidin bir ictihadı daha değerli görülür.Mukallid bulduğunu yer.Müctehid araştırır,zihin yorar ve kendi emeğinin ürününü yer.Hayata yön veren hep olağan dışı yetenekleri ve itiyadları olanlardır diye düşünüyorum.

Alıntı: Yazan korayad Anlar'ı hatırlattığınız için teşekkürler...

Hep unutuyoruz; arada hatırlatalım birbirimize, olmaz mı Genel bir mutluluk hali yoktur; an'lar vardır; an'ları yaşamalı..

Bir de abartıp; alışkanlığı kendisine alışkanlık edinenler var değil mi?

Alışkanlık deyip geçmeyin.. Bir insanın kendini huzurlu hissetmesi ve verimli çalışabilmesi alışkanlıkların karışılığını bulmasına bağlıdır...

Misal.. Bir yazar, yönetmen, şarkıcı, sanatçı daha rahat üretebilmek için olmazsa olmaz alışkanlıkların listesi çıkartır ve onun gerçekleştirilmesini şart koşar.. Bize dışardan komik ve anlamsız gelen bu istekler talepler aslında düşünüldüğünde mantıklı isteklerdir..

Mesela beni dinlendiren alışkanlıklardan bir tanesi istemeden bitki çayımın getirilmesidir, bunu yapan her yeri kendi evim gibi hissederim

Tarkan da çok şey istiyormuş...

Madonna daha cok sey istiyormus..

Hemen kapının girişinin sol tarafına bir sehpa konulacak ve sehpanın üzerindeki şekerlikte falan marka çikolata ve şekerleme yerleştirilecek..

Demek Madonna'nın evinin girişinde böyle bir sehpa ve bu şekerlemerden var..

Be de rakımı buzlu isterim misal İnsanın içini titreten buz gibi soğuk bir havada, sönmeye yüztutmuş ateşin cılız sıcaklığında canını teslim etmeye direnen sucukcukların tok olanı acıktıran kokusu burunları titretirken yapılan kış pikniklerinde dahi rakımda istediğim şey bir adet buz parçasıdır!Kendimi evimde gibi hissetmem belki ama kendime gelirim ben böyle. Alışkanlıklarımın esiriyim.

Düşünün, güzel bir gün batımı her şey huzurlu ve gayet güzel keyfinize keyif katmak istiyorsunuz ve sade bir kahve istiyorsunuz..

Ve kahve şekerli geliyor..

Siz sade kahvenizde diretmeye devam edin..

Ama her zaman iş ve ev arasında kullandığınız yolu alışkanlık haline getirmeyin.. Başka başka yollar deneyin, fazla alışkanlık ve heyecansızlık insanların psikolojileri aşağı çeken yada depresyona neden olan bir faktör... Öyle değil mi?

Sanırım ben artık yaşlanmaya başladım.. Çünki kendi alışkanlıklarımın yarattığı körlükten hoşlanıyorum..