İşyeri devri

Üstadlarım iyi çalışmalar. Bir konuda görüşlerinizi almak istiyorum.

Gerçek kişi müvekkilimizin iki farklı yerde kafeterya işletmesi bulunmaktadır. Vergi Müdürlüğünde bunlardan biri merkez, diğeri şube olarak görülmektedir.

Müvekkilimiz merkez işletmesinde yenilenmeye gitmiş, kısa vadede yüklü miktarda borç yapmış, ancak işler istediği gibi gitmediğinden vadesi gelen borçları ödeyememiş ve icralık olmuştur.

Ancak diğer işletmesinde herhangi bir sorun yoktur ve işler iyidir. Bu sürede şube işletmesini devrederek, merkez işletmesinden kaynaklanan borçları kapatmak istemiş ve bu amaçla dükkanı üçüncü bir kişiye 'muvazaa olmadan' devretmiştir.

Devir nedeniyle aldığı paralar ile borçların bir kısmını ödemiş ancak yine de borçların hepsini kapatamamıştır.

Bu sırada alacaklılardan biri, ihtiyati haciz kararı ile devredilen şube işletmesine giderek haciz işlemi uygulamıştır. Şimdi de TBK 202. maddesi kapsmında işyeri devri hukuki sebebine dayalı olarak alacak davası açmıştır.

Biz ise borçların devredilen şube işletmesinden kaynaklanmadığını, merkez işletmesinden kaynaklandığını, bu nedenle üçüncü kişinin işyeri devri nedeniyle sorumlu olmayacağı savunması ile üçüncü kişinin davaya cevap vermesini istiyoruz. Sizce bu savunma yerinde midir?

Merhaba sayın meslektaşım

„6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununun 202 maddesine göre;

"Bir malvarlığını veya bir işletmeyi aktif ve pasifleri ile birlikte devralan, bunu alacaklılara bildirdiği veya ticari işletmeler için Ticaret Sicili Gazetesinde, diğerleri için Türkiye genelinde dağıtımı yapılan gazetelerden birinde yayımlanacak ilanla duyurduğu tarihten başlayarak, onlara karşı malvarlığındaki veya işletmedeki borçlardan sorumlu olur.

Bununla birlikte, iki yıl süreyle önceki borçlu da devralanla birlikte müteselsil borçlu olarak sorumlu kalır.

Bu süre, muaccel borçlar için, bildirme veya duyuru tarihinden; daha sonra muaccel olacak borçlar için ise, muacceliyet tarihinden işlemeye başlar.“

9.HD. E. 2016/34258, K. 2017/3565, T. 9.3.2017
http://www.kazanci.com/kho2/ibb/file...2016-34258.htm

Kolay gelsin.

Üstadım öncelikle cevabınız için teşekkür ediyorum. Lakin işaret ettiğiniz yargıtay kararı benzeri pek çok kararı öncesinde incelemiştim. Ancak bir çıkarım yapamamıştım. Farklı düşünmem gereken bir husus varsa lütfen yardımcı olun. Saygılar...

Sanırım siz şube devrinden kasıt sadece şubedeki malzemelerin ve dükkanın yerinin devrinden bahsediyorsunuz. Yani gerçekte şirket devri yok. Malları satıp borç ödeme gayesi var.

Yine de bende olsam orada muvazaa sebebiyle haciz yapardım açıkçası.

Madde 202 (Gerekçede 201)- 818 sayılı Borçlar Kanununun 179 uncu maddesini karşılamaktadır.

Tasarının dört fıkradan oluşan 201 inci maddesinde, malvarlığının veya işletmenin devralınması düzenlenmektedir.

818 sayılı Borçlar Kanununun 179 uncu maddesinin kenar başlığında kullanılan "V. Bir mâmelekin veya işletmenin devralınması" şeklindeki ibare, Tasarıda "F. Malvarlığının veya işletmenin devralınması" şeklinde değiştirilmiştir.

818 sayılı Borçlar Kanununun iki fıkradan oluşan 179 uncu maddesi, Tasarının 201 inci mad-desinde dört fıkraya bölünerek düzenlenmiştir.

818 sayılı Borçlar Kanununun 179 uncu maddesinin birinci fıkrasında kullanılan "bunu alacaklılara ihbar veya gazetelerde ilân ettiği tarihten itibaren" şeklindeki ibare, Tasarıda "bunu alacaklılara bildirdiği veya ticarî işletmeler için Ticaret Sicili Gazetesinde, diğerleri için Türkiye genelinde dağıtımı yapılan gazetelerden birinde yayımlanacak ilânla duyurduğu tarihten başlayarak" şeklinde değiştirilmiştir. Böylece, devralanın bu devri tirajı düşük veya yerel bir basım organında ilân etmek suretiyle, alacaklıların zarara uğramasının önlenmesi amaçlanmıştır.

818 sayılı Borçlar Kanununun 179 uncu maddesinin son fıkrasında kullanılan "tek bir borcun nakli akdinden" şeklindeki ibare, Tasarının 201 inci maddesinin üçüncü fıkrasında "dış üstlenme sözleşmesinden" şekline dönüştürülmüştür.

Tasarının 201 inci maddesine son fıkra olarak eklenen yeni bir hükümle, devralanın, bildirme veya ilânla duyurma yükümlülüğünü yerine getirmedikçe, maddenin ikinci fıkrasında öngörülen iki yıllık sürenin işlemeye başlamayacağı kabul edilmiştir.

Saygılar