Herseyime..

Canim Dedem,
Tam ikinci yili bugun, aramizdan sessizce ayrilisinin. Tam iki yil olduguna inanasim hic gelmiyor, hala tum ayrintilarinla gozumun onundesin... En son ayrilmadan iki gun once yolladigin bakislarindaki sevgi isiltisi, hala yuzumu aydinlatmakta... Bazen hayalini goruyorum onumde, yine o sevgi dolu bakisinla goz goze geliyorum. Simdi, diyorum, simdi eliyle basimdan tutup, opmek icin kendine cekecek beni... Guluyorsun, uzaktan sevmek de guzel seni diyorsun, bakislarindaki isiklari yogunlastiriyorsun.. Mecburen, peki, diyorum.. Gidiyorsun...

Seni cok ama cok ozledim dedecigim.. Benim baska sehirlere gitme korkunu neden bu kadar yogun yasadigini anliyorum simdi... Universite sinavi sonrasi ikna cabalarini, master basvurusuna Istanbul'a gidecegim dedigimdeki o ani, kizgin tepkini.. Nasil da sevinmistin ilk isimin de senin yanibasinda olmasina.. Peki sen neden gittin dedecigim? Sen giderken benim seni nasil ozleyecegimi aklina neden getirmedin? Peki sen? Sen ozlemiyor musun beni oralarda? Giderken ozleyecegini bilmiyor muydun da gittin? Dede'm... Kokunu ozledim.. Sicakligini ozledim... Titreyerek, bir gule dokunurcasina ihtiyatli, incitmekten korkan opusunu ozledim.. Gozlerinle sevgini yollayip, onu derinlerime aktarmana yardimci olan gulusunu ozledim...

Ben de gittim dedecigim senden sonra... O apartmanda senin katini gecip eve cikmak, evine girdigimde koltugunu bos gormek, odama gectigimde alt katimda yanan kaloriferinin sesini duyamamak, sabah ise giderken servis bekledigim yerden pencerene baktigimda perdenin arasindan o guzel yuzunu gorememek bana cok agir geldi.. Terkettim sehri ben de.. Cok uzaklara geldim.. Kita degistirdim.. Hayatta olsan asla razi olmayacagin seyi yaptim, koptum Tarsus'undan dedecigim.. Dayanamadim. Sen gittin, ben de biraktim... Sen gittin, ben de kalamazdim...

Dedecigim.. Baska bir dunyadaki 'ikinci yas gunun' kutlu olsun. Elime cicek alip gelmek isterdim ziyaretine, seninle orada konusmak isterdim. Olmadi, bu yil yapamadim. Ama bak, beni birakip gittigin saatte uyanigim ve seninle burdan konusuyorum. Merak etme canim dedecigim, nerede olursan ol, nerede olursam olayim.. Sana hep ulasacagim bir sekilde... Beni ozlemene izin vermeyecegim..

Bu arada, sakin merak etme: 'SIKI GIYINIYOR, FAYDALI SEYLER YIYORUM'... Sen de dikkat et kendine..

"Tek Cicegin Ahu'n"

çok hüzünlü( allah rahmet eylesin ahu

Alıntı: Yazan av.sevdacan çok hüzünlü( allah rahmet eylesin ahu

Tesekkurler...
Ruyamda goruyordum, uyandim yaziya doktum gozyaslariyla.. Huznun yansimasi ondandir..
Cok tesekkurler tekrar..

İkinci hayatında 2.yaşın kutlu olsun sevgili dede.
Sevgili Ahu burada olmasan bile biliyorsunki hissettiğin müddetçe,dedenle birliktesin,belkide sevdiklerimiz bizi görüyor,hissediyor... Kim bilebilir?
Allah rahmet versin sevgili dedemize.

Alıntı: Yazan ömer adaleti İkinci hayatında 2.yaşın kutlu olsun sevgili dede. Sevgili Ahu burada olmasan bile biliyorsunki hissettiğin müddetçe,dedenle birliktesin,belkide sevdiklerimiz bizi görüyor,hissediyor... Kim bilebilir? Allah rahmet versin sevgili dedemize.

Oncelikle tesekkur ederim.
Haklisiniz, nerde olursak olalim, nerde olurlarsa olsunlar, onemli olan 'kalbimizle kurdugumuz baglanti'. Bu baglanti kopmadigi surece (ki asla kopamaz) sevdiklerimizle hep beraberiz aslinda. Olumsuzlesmek, bir baskasinin bu kalp baglantisina bagli belki, ve bizler, olumsuzlestirdik sevdiklerimizi... Bu yasamda kendi suremiz boyunca en azindan...

Dünya tatlısı Ahum,

Başın sağolsun tekrar.. Sevdiklerimiz madden bizi terketmiş görünseler de aslında hayatımızdan ve bizden hiç gitmezler biliyorsun.. Deden çok şanslı ki sen onun hayatı boyunca gurur duyduğu bir torun oldun.. Başarıların ve tüm güzelliklerinle.. Bence çok mutlu ol, çünkü onu sağlığında çokk mutlu ettin.. Allah herkese senin gibi bir evlat - torun nasip etsin!

Canim,
Her zamanki gibi yanimda olup, bu konuda beni burdan bile destekledigin icin tesekkur ederim. Umarim dedigin gibi, onu yeteri kadar mutlu edebilmisimdir.
Forumda daha cok katilimini gormek istiyoruz.

Ahucum,başınız sağolsun.Dedeciğin de cennetin en güzel köşelerinde otursun.
Ne mutlu sana ki dedenle güzel anıların var.Oysa ben dedelerimi hiç tanıyamadım.O kadar silik hatıralar var ki dimağımda.12 yıl önce kaybettim dedemi,diğerini ise hiç tanıyamadım.Sadece fotoğraflardan hatırlıyorum.Sadece bir anı var aklımda hastanede yatıyor dedem,kolunda serum.Kocaman bir buket çiçek yaptırdım ona.Kızdı bana "harçlıklarını neden otlara yatırıyorsun,sen geldin ya yeter bana" dedi.Doktorlar "daha senelerce yaşar hiç merak etme kızım" dedi.Ama o bizi bıraktı gitti.Almanya da bir hastanede öldü.Bizim 3 gün sonra haberimiz oldu.Oysa evde onun sevdiği yemekleri yapmıştık.Bize geri dönüyor sanmıştık.Şimdi her 23 Nisanda içim biraz daha buruk olur.
Ahh dedeciğim keşke burda olsan da babannemin yaptığı yemekleri beğenmeyip gizlice çöpe döksek,halamın çok yediniz hasta olacaksınız diye sakladığı muzları yatakların altından gizlice çalsak,giydiğim eteklere boyu kısa üşütüp hasta olacaksın deyip beni azarlasan,öpücük almadan çikolataları vermediğin için beni ağlatsan.Keşke burda olsan,başımızda dursan.O kadar kolay olurdu,o kadar güzel olurdu ki herşey.

Cok tesekkur ederim Duygu'cugum..
Senin de basin sagolsun.. Ben de diger dedemi hic tanimadim.. Hatta zavalli annecigim bile 7 yasina kadar tanimis onu. Anneannem desen, o da ben 6 yasindaydim bizi birakip gittiginde.. Yine de o yasa gore bayagi bir ani saklamisim ona karsi sevgimden. Hic kaybolmayacak anilar.. Ayni senin sevgi dolu anilarin gibi.. Keske biriktirmeye devam ediyor olsaydik.. Ancak hayatin kuali ne yazik ki.. Insallah biz de ilerde torunlarimiz tarafindan bu sekilde anilarda yasatiliriz..

Sayın Ahu hanım tekrar başınız sağolsun derken birbirlerinin acılarını bu kadar derinden paylaşan ve çoğu zaman hiç tanımadığı halde acıları karşısında birbirlerine bu kadar destek olan bir ailenin içinde bulunduğum için çok mutluyum DEDEMİZİN mekanı cennet olsun...

sevgili Ahu,
'Başın sağolsun..' demek istiyorum; ama aslında aklımdan yüreğimden geçen söz bu değil!..
Babamın vefatında bana 'başın sağolsun' dediklerinde, ilk defa bu sözün anlamsızlığını ve aslında bana dair durmadığını anladım.. babam orda yatarken, bana başımın sağ olması dileğinde bulunmaları bana hakaret gibi gelmişti..
yanlış anlaşılmasın, benim bu söze karşı bir antipatim oluştu evet, ama bu söyleyen dostlardan kaynaklı değil, o anki hissiyatımla ilgili..
bu nedenle başının sağ olmasını değil de,
sevgi taneciklerinin hep dedenin üstüne düşmesini ve o taneciklerin en çoğunun sen olmasını dileyeceğim...
dedeni de burdan saygıyla selamlıyorum...

"Başın sağolsun" sözü bana da hep çok itici gelmiştir, genelde de kullanmam. İnsana dair riyakar bir bencillik var bu sözde sanki. O nedenle anti-leviathan'ı çok iyi anlıyorum.

Merhaba Ahu yazdıklarını okuyunca nasıl bir duygu bilmiyorum ama yaşamış gibi yüreğimden birşeyler koptu. Benim bir dedem hayatta ama diğerini hiç görmedim, babamın yıllar geçmesine rağmen her duygusal anlarına mutlaka sığdırdığı şey de babasına duyduğu o benzersiz sevgisidir. O kadar güzel ve etkileyici anlatırdıki hep aynı anıları yeni yaşamış gibi gözleri dolarak bana da yaşatırdı.Onu o anda mutlu etmek için dedemi dünyanın diğer ucunda olsa bulup getirirdim ama ölüm bu çaresiz bir acı..sadece ellerini tutup teselli etmekten başka yapacak bişey yok..İnanmakta zorlansakta, durduramasakta haytın bedeli bu işte..

Guzel dilekleriniz ve destekleriniz icin gercekten cok tesekkur ederim.. Canim dedecigim benim hayatta en cok sevdigim ilk 4 insandan biriydi ve onun icin de benim yerim ayriydi. Bu nedenle onsuzluga alismak cok ama cok zor.
Son zamanlarinda disari ciktiginda bas donmesi oluyor diye bir cep telefonu almistik ona, kullanimini ve en temel seylerini ogretmistik. Onun icin oyalanacak yeni bir oyuncak gibiydi, her gun onu cozmeye ugrasiyordu. Tabii arayanlari ve aradiklari sadece bizlerdik ama o telefonun calmasi onu mutlu ediyordu-ben de ayni apartmanda yasiyor olmamiza ragmen sirf mutlu olsun diye onu okuldan hemen her gun bir defa da olsa ariyordum.
Aramizdan ayrilmadan tam bir hafta once telefonunu Adana'da oturan halamda unuttugunu soylemisti. Haftasonu benim ona gidecegimi biliyordu ve benden telefonunu getirmemi istedi. Cuma gunu en son yuzyuze gorususumuzdu ve ertesi gun beni halamin evindeyken arayip iyi olduguma kanaat getirdikten sonra, cep telefonunu hatirlatti. 'Tamam dedecigim, merak etme sen' deyip kapatmistim.. Son konusmamiz oldugunu nerden bileyim.. Pazartesi Adana'dan direkt okuluma gittim.. Sonra acilen Tarsus'a cagrildim... Telefonunu goturmustum ama.. Ama almadi.. Goturdugumu de bilmedi hic... Cevap vermesi icin yalvardim, kipirdamadi bile... Madem almayacaktin neden istedin diye isyan ettim... Agladim, sarildim, saka olmasini istedim o halinin.. ama degildi.. Sadece bir gun once donseydim o istegini yerine getirebilecektim aslinda.. Ama Adana'da halamda kalmak kolayima geldi, gitmedim, yetisemedim ona..
Hala telefonu bende. Iptal olmasin diye arada kullaniyordum Turkiye'deyken ama yurt disinda arama yapamadim.. Kimseye de emanet etmedigimden sanirim simdi iptal oldu.. Canim dedemin son istegini bile yerine getiremedigim gibi, simdi de o telefonun tamamen iptal olmasina neden oldum..
Cok uzgunum...